Με τον θάνατο του Στρατηγού Παττακού, ένα ολόκληρο σύστημα με διάφορες διακλαδώσεις- πολλές φορές ακόμα και φαινομενικά αντικρουόμενες- εκτέθηκε. Το σύστημα αυτό που στήριξε την σημερινή οικονομική και πολιτική του εξουσία επάνω στην κατασυκοφάντηση, στον ανηλεή εγκλεισμό, στις διώξεις, ανθρώπων οι οποίοι κέρδισαν στα πεδία των μαχών την τιμή και την αξιοπιστία τους, και όχι στις εκδουλεύσεις για τον προσπορισμό ψήφων, στις αδιαφανείς σχέσεις, στις δοσοληψίες.
Ένα πολιτικό και οικονομικό σύστημα ξέρασε τα ρεβανσιστικά του ένστικτα, που ακριβά πλήρωσε με αίμα η πατρίδα μας στο παρελθόν. Και εξέθεσε το απωθημένο μιας τιμιότητας και ακεραιότητας, που ποτέ δεν αποτελούσε ηθικό προνόμιο των φορέων του. Ύβρεις, ανέξοδες όσο και αηδιαστικές ειρωνείες για τον θάνατο ενός ανθρώπου, στον οποίο το μόνο που μπορούσε κανείς να προσάψει ήταν το άδολο του χαρακτήρα του.
Με τις συμπεριφορές αυτές, ακόμα και από Υπουργούς της Κυβέρνησης, η οποία δεν παραλείπει να μας θυμίζει κάθε τόσο ότι απαρτίζεται από ανθρώπους του κοινωνικού και πολιτικού περιθωρίου, από γκρούπες απολιθωμάτων του 3%, δεν πρόκειται να αποσείσει από πάνω του το σύστημα αυτό τις μειοδοτικές πολιτικές που έφερε την Ελλάδα στο σημερινό κατάντημα.
Πέρα από τους κάθε είδους προοδευτικούς, ιδεοληπτικούς Αριστερούς, κοινοβουλευτικούς και παρακρατικούς, υπάρχουν όμως και κάποιοι από τον «πατριωτικό χώρο», που ενώ τόσα χρόνια κατέκριναν την εφημερίδα μας, τον Ελεύθερο Κόσμο για την συνειδητή επιλογή να παρέχει βήμα ελεύθερης έκφρασης στον Στρατηγό Στυλιανό Παττακό, σήμερα παρουσιάζονται συγκινημένοι να «τιμούν» τους αγώνες και την μνήμη του, ώστε να εξυπηρετήσουν τις μικροπολιτικές επιδιώξεις τους.
Όμως η ζωή του Στρατηγού, στάθηκε ενάντια σε όλη αυτήν την νοοτροπία, της διαπλοκής και των ευκαιριακών πολιτικών συμμαχιών. Ας τον θυμούνται λοιπόν, όσοι τιμούν στην πράξη τους αγώνες του.
