γράφει ο Νίκος Παπαγεωργίου
«Ένας λαός που εκλέγει διεφθαρμένους, κλέφτες, προδότες και απατεώνες δεν είναι θύμα! Είναι συνεργός τους!» George Orwell. Στις 4 Οκτωβρίου του 1974 ιδρύεται από τον Κων. Καραμανλή τον πρεσβύτερο, ως και «εθνάρχη» αποκαλούμενο, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Τώρα τι προσέφερε στο έθνος ο συγκεκριμένος μόνο οι φανατικοί καραμανλικοί το γνωρίζουν και ο θεός. Ακόμη και αυτήν την ονομασία του έδωσαν οι αθεόφοβοι. Στην μεταπολιτευτική της πορεία η Νέα Δημοκρατία και ο Κων. Καραμανλής απεδείχθη ότι, το μεν κόμμα υπήρξε το χείριστο από την δημιουργία του Νεοελληνικού κράτους με τα δεινά που συσσώρευσε στην πατρίδα, ο δε αρχηγός του βαρύνετε με προδοσίες και μίσος κατά των πολιτικών του αντιπάλων. Οι λεγόμενες αρχές και αξίες της ΝΔ ονομάστηκαν Καραμανλισμός, ο οποίος ταλαιπώρησε τους Έλληνες μέχρι το 2019. Από τότε και μέχρι σήμερα μας έχει καθίσει στο σβέρκο ο Μητσοτακισμός – Σημιτισμός που συνεχίσει την καταστροφική μανία σε βάρος της χώρας και του λαού της.
Εάν το ΚΚΕ ονομάστηκε από τους δημοκράτες «κόμμα του εγκλήματος και της προδοσίας» ο Καραμανλισμός και το κόμμα του επιβαρύνονται με την προδοσία της Κύπρου την μεγαλύτερη εθνική καταστροφή που υπέστη ο ελληνισμός μετά το 1922. Στο κόμμα της ΝΔ εντάχθηκαν τα παλαιά στελέχη της ΕΡΕ, κάποιοι δήθεν νέο-αντιστασιακοί που είδαν φως και μπήκαν, ενώ ο Καραμανλής θεωρούσε ότι, έχει κλίσει πλέον ο κύκλος της ΕΡΕ μαζί με τα όσα του καταμαρτυρούσαν για βία και νοθεία. Τώρα κάνει στροφή προς το κέντρο με σοσιαλιστικό πρόσημο αφού κατά την διάρκεια της αυτοεξορίας του στο Παρίσι διάβασε τους Έλληνες αρχαίους συγγραφείς. Εξ άλλου δεν είναι και λίγοι αυτοί που τον κατηγόρησαν για σοσιαλμανία. Ο αρχηγός της ΕΡΕ Παναγιώτης Κανελλόπουλος δεν εντάχθηκε στην ΝΔ και στις επερχόμενες εκλογές του 1977 και 1981 εξελέγη ως ανεξάρτητος βουλευτής συνεργαζόμενος με το κόμμα της ΝΔ.
Η Κύπρος κείται μακράν
Ο Κων Καραμανλής το βράδυ της 24ης Ιουλίου μετά από πρόσκληση της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων επιστρέφει από το Παρίσι στην Ελλάδα και ορκίζεται πρωθυπουργός, από τον τότε χουντικό πρόεδρο της δημοκρατίας στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη. Δεν ήταν μόνο λοιπόν ο Σπ. Μαρκεζίνης δοτός πρωθυπουργός, αλλά και ο Κων Καραμανλής, που επιμελώς το αποκρύπτουν οι φανατικοί οπαδοί του. Αναλαμβάνει την πρωθυπουργία ο Καραμανλής και τότε διαπιστώνει ότι η Κύπρος «κείται μακράν». Εγκαταλείπει τους Έλληνες της Κύπρου αλλά και τους Ελλαδίτες στρατιώτες μας, που μάχονται ηρωικά απέναντι στα στίφη των Τούρκων. Ως ήτο φυσικό τα Ελληνόπουλα δίχως καμία βοήθεια από την μητέρα Ελλάδα μαχόμενα ηρωικά συνεχώς υποχωρούν. Σελίδες θάρρους, δόξης και αίματος γράφηκαν το καλοκαίρι του 1974 στη μάχη της Κύπρου. Δυστυχώς εκείνο το «κείται μακράν» και η παρότρυνση από το βήμα του ΟΗΕ του Μακάριου- Μούσκου στους Τούρκους, να επέμβουν στην Κύπρο ως εγγυήτρια δύναμη, είχαν ως αποτέλεσμα να καταληφθεί από τις δυνάμεις της Τουρκίας το 37% του Κυπριακού εδάφους. Έκτοτε έως σήμερα οι Τούρκοι έχουν στρογγυλοκαθίσει στο καταληφθέν εδαφικό τμήμα της Κύπρου και δεν τους κουνάει κανείς. Η μεγαλύτερη προδοσία, μετά την Μικρασιατική καταστροφή του 22, από τον Καραμανλισμό.
Εγκλεισμός των ηγετών της 21ης Απριλίου στις φυλακές
Δοτός πρωθυπουργός λοιπόν ο Καραμανλής θέτει σε κίνηση τα γρανάζια του Καραμανλισμού. Συλλαμβάνονται οι ηγέτες της επαναστατικής κυβερνήσεως της 21ης Απριλίου 1967 και φυλακίζονται. Τους περνούν από δίκη και τους καταδικάζουν σε θάνατο. Θέλοντας ο Καραμανλής να αποφύγει έναν νέο διχασμό όπως του 1922, με την καταδίκη των έξη σε θάνατο δια τουφεκισμού, μετατρέπει την ποινή των αξιωματικών που κυβέρνησαν την Ελλάδα επί μία εξαετία και την αναμόρφωσαν σε ένα σύγχρονο για εκείνη την εποχή Ευρωπαϊκό κράτος, σε ισόβια δεσμά. Με την επωδό του Καραμανλισμού «όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια». Και ουσιαστικά πέθαναν όλοι οι αξιωματικοί, που τα στήθη τους κοσμούσαν δεκάδες παράσημα, που τα έλαβαν στα πεδία των μαχών, στην ψάθα, αφού τους καθαίρεσαν στο βαθμό του στρατιώτου και τους στέρησαν τις συντάξεις τους. Δηλαδή και βιολογικός θάνατος από την ασιτία αφού δεν θα είχαν άλλα εισοδήματα. Οι υγιώς και εθνικά σκεπτόμενοι Έλληνες ουδέποτε συγχώρησαν τον Καραμανλισμό, γι’ αυτήν την αμετροέπεια. Λίγο αργότερα αφού οι Έλληνες υπέστησαν τα αγαθά του Καραμανλισμού έφεραν τον Παπανδρεϊσμό του ΠΑΣΟΚ με τα ίδια καταστροφικά για την χώρα αποτελέσματα.
Αντιβασιλικό δημοψήφισμα
Και ο Καραμανλισμός συνεχίζει το έργο του. Τηλεφωνεί στον τότε βασιλέα Κωνσταντίνο να αναμένει τηλεφώνημα του προκειμένου να έλθει στην Ελλάδα, αφού τακτοποιηθούν πρώτα τα πολιτικά θέματα και ηρεμίσουν τα πνεύματα στην χώρα. Και ο αφελής Κωνσταντίνος αναμένει ακόμη στους ουρανούς το τηλεφώνημα του ψευτοεθνάρχη. Αντί να εισέλθει σε ένα αεροπλάνο με ολόκληρη την οικογένειά του και να έλθει στην Ελλάδα περίμενε το τηλεφώνημα του Καραμανλή. Ειλικρινά μέχρι σήμερα δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε για ποιο λόγο δεν επανήλθε στην Ελλάδα μαζί με τον Καραμανλή. Τι φοβήθηκε άραγε; Αυτή η αναποφασιστικότητα του στέρησε όχι μόνο τον θρόνο, αλλά και τον θεσμό της βασιλείας στην Ελλάδα. Με το κατάπτυστο δημοψήφισμα του Καραμανλισμού και με τα αίσχη που ακολούθησαν, ο Καραμανλής χαρακτηρίζοντας τον θεσμό της βασιλείας καρκίνωμα κατόρθωσε να αποβάλει δια παντός τον θεσμό από την Ελλάδα. Έναν θεσμό στον οποίο όφειλε την εν γένει πολιτική σταδιοδρομία του. Αντί λοιπόν να τους ευγνωμονεί δια βίου έκανε το παν για να τους διώξει με σκοπό να μείνει μονοκράτοράς στην Ελλάδα.
Διώξεις πολιτών του Καραμανλισμού
Αλλά δεν σταμάτησε εδώ ο κατάπτυστός Καραμανλισμός, μέσω του τότε τηλεοπτικού δίαυλου ανακοινώνει την απόλυση 130.000 υπαλλήλων διότι υπηρέτησαν την χούντα. Στέρησε δηλαδή από 130.000 οικογένειες το ψωμί προκειμένου να παραμείνουν κενές θέσεις έτσι ώστε με ρουσφετολογικά τερτίπια να βολέψει δικούς του οπαδούς. Εξ άλλου ρουσφετολογικά το 1955 έγινε πρωθυπουργός από το Παλάτι. Παλαιά μου τέχνη κόσκινο που λέει και ο θυμόσοφος λαός μας. Κατεδίωξε με περισσό μίσος Έλληνες επιχειρηματίες διότι συνεργάστηκαν με την χούντα. Επιχειρηματίες δηλαδή, που επένδυσαν σε έργα και επιχειρήσεις έδωσαν εργασία σε χιλιάδες Έλληνες και ουσιαστικά μηδενίστηκε η ανεργία. Με τα παραγωγικά κεφάλαια που επένδυσαν και με την σύμπραξη της επαναστατικής κυβερνήσεως επήλθε το οικονομικό θαύμα κατά την διάρκεια της εξαετίας που κυβέρνησαν οι στρατιωτικοί. Αυτό ο Καραμανλισμός δεν τους το συγχώρησε ποτέ.
Διώξεις και στις Ένοπλες Δυνάμεις
Με διάφορα δήθεν πραξικοπήματα της πιτζάμας αποψίλωσε της Ένοπλες Δυνάμεις της πατρίδος μας από τα καλύτερα στελέχη της ώστε μέσω του αλήστου μνήμης Αβέρωφ να ελέγχει τον Στρατό διότι υπήρχε φόβος, έτσι νόμιζε, να ξυπνήσει κάποιο πρωί σιδηροδέσμιος. Το ίδιο περίπου συνέβη και με τα τότε Σώματα Ασφαλείας Αστυνομία Πόλεων και την Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή. Οι εθνικές εορτές ονομάστηκαν εορτές μίσους και διχασμού των Ελλήνων και με την σιωπηρή σύμπραξη του Καραμανλισμού άρχισαν σιγά σιγά να φθίνουν με αποτέλεσμα αυτές οι εθνικές μνήμες να θεωρούνται ακροδεξιές εορτές μίσους. Όχι βέβαια πως το ακροδεξιές μας χαλάει. Και φυσικά καθιερώθηκαν νέες τύπου Πολυτεχνείου εορτές με τριήμερους εορτασμούς. Ούτε η απελευθέρωση των Ελλήνων από τους Τούρκους, η εθνική μας εορτή, δεν εορτάζεται επί τριήμερο. Για το ΟΧΙ του 1940 δεν γίνεται καν λόγος.
Ο Καραμανλισμός εναντίον των Εθνικιστών
Καταδίωξε με κάθε μέσο τους Έλληνες εθνικιστές και παρακολουθούσαν καθημερινά δεκάδες Έλληνες πατριώτες. Με εφόδους στα σπίτια προσπαθούσαν να τους εκφοβήσουν προκειμένου να μην έχουν καμία πολιτική δραστηριότητα. Η έκφραση χουντικός είχε γίνει του συρμού και χρησιμοποιείτο επί δικαίων και αδίκων όπως σήμερα η λέξη φασίστας. Δεν χρησιμοποιούν και τη σωστή ορολογία της λέξεως φασίστας, ο σωστός όρος είναι φασιστής. Ο Καραμανλισμός είναι αυτός που ξεπάτωσε την Ελληνική γλώσσα με την καθιέρωση της δημοτικής αντί της απλής καθαρεύουσας και ουσιαστικά περιόρισαν το ελληνικό λεξιλόγιο σε πολύ λίγες λέξεις ώστε να μην οξύνεται το μυαλό των ελληνοπαίδων. Έτσι φτάσαμε στο σήμερα και οι νέοι χρησιμοποιούν πεντακόσιες το πολύ λέξεις.
Πολλά είναι τα ανομήματα και οι προδοσίες του Καραμανλισμού σε βάρος των Ελλήνων και της χώρας. Ίσως κάποτε να επανέλθουμε. Αν και Καραμανλισμός έχει πλέον τελειώσει μετά και τον νεοκαραμανλισμό του Κώστα Καραμανλή, του κουρασμένου της Ραφίνας. Σε επόμενη αρθρογραφία μας θα ασχοληθούμε με τον Μητσοτακισμό – Σημιτισμό.
