Τις τελευταίες ημέρες στην προσπάθειά τους να αποδομήσουν και να χλευάσουν την προσωπικότητα του ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, γνωστοί δημοσιογράφοι, προκαλούν το αίσθημά μας, φτάνοντας να χαρακτηρίζουν ‘γελοίο’ το αντί-κίνημα του Δεκεμβρίου 1967.
Σήμερα εν συντομία θα αποκαταστήσουμε και αυτή την ιστορική αλήθεια. Ο Μεγαλειότατος από την πρώτη στιγμή είχε στο μυαλό του την ανατροπή του στρατιωτικού καθεστώτος. Έτσι άρχισε συχνές επισκέψεις σε στρατιωτικές μονάδες ανά την Ελλάδα. Εκεί συζητώντας με τους αξιωματικούς προσπαθούσε να αλιεύσει τις προθέσεις αλλά και τις διαθέσεις τους απέναντι στο στρατιωτικό καθεστώς, ώστε την κατάλληλη στιγμή να ξέρει σε ποιους θα μπορούσε να βασιστεί για να ανατρέψει το καθεστώς.
Η κατάλληλη στιγμή τελικά ήταν η 13η Δεκεμβρίου 1967, οπότε εκδήλωσε την κίνησή του. Μία σειρά αστοχιών όμως από κάποιους συμμετέχοντες σε συνάρτηση και με την προδοσία κάποιων μυημένων τον οδήγησαν στην ήττα. Όταν είδε όμως ότι η κίνηση ήταν καταδικασμένη είχε το ΘΑΡΡΟΣ να αναχωρήσει από την Ελλάδα ώστε να αποφευχθεί ο εμφύλιος. Μέχρι και γι’ αυτό τον κατηγορούν σήμερα και μάλιστα ΠΟΙΟΙ; Αυτοί που κόπτονται για την ζωή των λαθρομεταναστών που φτάνουν στην Ελλάδα και διαλαλούν καθημερινά ότι δεν πρέπει να χάνεται καμία ζωή. Οι Έλληνες όμως έπρεπε να αλληλοσκοτωθούν, δεν είχε σημασία η ζωή τους. Τον κατηγορούν για δειλία την ώρα που έβαλε πιο πάνω από την δική του ζωή και της οικογένειάς του, πιο πάνω από τον Θρόνο του, την ζωή του Έλληνα Στρατιώτη.
Αυτό είναι γενναιότητα κύριοι και όχι δειλία. Την ώρα που όλοι είχαν λουφάξει κάτω από το στρατιωτικό καθεστώς ένα εικοσιεπτάχρονο παλικάρι αντιστάθηκε όσο μπορούσε, όσο τον άφησε η προδοσία κάποιων, και φτάνοντας στο όριο για να μην δει Έλληνα να σκοτώνει Έλληνα προτίμησε να πονέσει αυτός μένοντας πιστός στην παρακαταθήκη του πατέρα του ΒΑΣΙΛΙΑ ΠΑΥΛΟΥ.
Δεν ήταν δειλός και λίγος κύριοι ήταν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ.
πηγή: ΒΑΣΙΛΟΦΡΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
