Το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα του Εθνικοδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας, ένα χρήσιμο εγχειρίδιο για να κατανοήσουμε πως θέλουν την Ευρώπη οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι εθνικιστές
Πολλές φορές αναρωτιόμαστε γιατί οι χώρες, ακόμα και οι οικονομικά εύρωστες όπως η Γερμανία, δεν έχουν ουσιαστικά εθνική ανεξαρτησία και πως οι πολιτικοί αυτών των χωρών υπακούουν στα κελεύσματα άλλων πλην των λαών τους τα συμφέροντα των οποίων έχουν κληθεί να υπηρετήσουν. Στο παρόν κείμενο, που αποτελεί τον επίλογο του βιβλίου «Ευρώπη ξύπνα!», θα προσπαθήσω να αναλύσω και με ποιον τρόπο το ζήτημα αυτό αγγίζει σήμερα την Πατρίδα μας και βέβαια πως οι Γερμανοί Πατριώτες βλέπουν και θέλουν την Ευρώπη.
Η Γερμανία υπό κατοχή
Στις 18 Νοεμβρίου 2011, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σε ομιλία του στο Ευρωπαϊκό Τραπεζικό Συνέδριο που έγινε στην Φρανκφούρτη, αποκάλυψε ένα καλά κρυμμένο μυστικό: «Η έννοια της εθνικής κυριαρχίας έχει οδηγήσει την Ευρώπη σε παραλογισμό κατά τους δύο παγκοσμίους πολέμους, στο πρώτο μισό του προηγούμενου αιώνα. Κι εμείς στην Γερμανία, από τις 8 Μαΐου του 1945, ουδέποτε ήμασταν ανεξάρτητη χώρα. Αυτό ήταν ήδη σαφές στον Βασικό Νόμο του 1949 και το Προοίμιό του». Αυτό το γνωρίζουν καλά οι Γερμανοί πατριώτες αλλά κρύβεται επιμελώς από το Γερμανικό κράτος και το οποίο ελάχιστοι γνωρίζουν στις άλλες χώρες. Η «ισχυρή» Γερμανία, εβδομήντα χρόνια από την ήττα της στον 2ο Π. Π, δεν είναι ανεξάρτητο κράτος, στερείται εθνικής κυριαρχίας και εξακολουθεί να βρίσκεται υπό ξένη κατοχή.
Ο Βασικός Νόμος του ‘49 και η ανύπαρκτη Συνθήκη Ειρήνης
Στις 8 Μαΐου του 1945 η Γερμανία μέσω των αρχηγών των τριών σωμάτων, δηλαδή Στρατού, Αεροπορίας και Ναυτικού, υπογράφουν την άνευ όρων παράδοσή τους στους νικητές. Αυτό όμως που λίγοι γνωρίζουν είναι ότι αν και έχουν περάσει σχεδόν 70 χρόνια από το τέλος του Πολέμου, δεν υπάρχει οριστική Συνθήκη Ειρήνης μεταξύ όλων των εμπλεκομένων στον πόλεμο.
Μετά τον διαμελισμό της Γερμανίας, το 1948, το δυτικό μέρος της χώρας τέθηκε υπό την κατοχή των Δυτικών συμμαχικών δυνάμεων (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία) με κύρια δύναμη κατοχής τις ΗΠΑ και το ανατολικό μέρος το πήραν οι Σοβιετικοί. Στην Δυτική Γερμανία ένα σύνολο επιλεγμένων προσώπων, πολιτικών και νομικών, ανέλαβε να συντάξει, στις 23/5/1949, ένα προσωρινό σύνταγμα που ονομάστηκε Βασικός Νόμος (Grundgesetz) και ο οποίος εγκρίθηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις κατοχής. Ο Βασικός Νόμος γράφτηκε με την καθοδήγηση των αμερικανικών δυνάμεων κατοχής και έπρεπε να έχει περιορισμένη διάρκεια και ισχύ μέχρι την ένωση όλων των γερμανικών εδαφών, την υπογραφή της οριστικής Συνθήκης Ειρήνης και την σύνταξη Συντάγματος, το οποίο θα είχε ως βάση του την ελεύθερη βούληση του Γερμανικού λαού.
Το 1990 όταν οι δύο Γερμανίες ενώθηκαν, με εξαίρεση φυσικά τα εδάφη που είχαν προσαρτηθεί στην Πολωνία καθώς και μέρος της Πρωσίας που κατείχε η Σοβιετική Ένωση, ο Βασικός Νόμος ενώ έπρεπε να καταργηθεί, επεκτάθηκε και στην πρώην Ανατολική Γερμανία. Ισχύει, δε, ακόμα και σήμερα αντί Συντάγματος, ενώ δεν γίνεται λόγος δημόσια για σύνταξη καινούριου συντάγματος.
Πρέπει να τονίσουμε εδώ ότι ο Βασικός Νόμος βρίσκεται στην κορυφή της ιεραρχίας των εγχώριων κανόνων δικαίου της Γερμανίας. Είναι ανώτερος όλων των άλλων πηγών Δικαίου και όντας το Σύνταγμα, είναι η πράξη από την οποία εξαρτάται όλη η έννομη τάξη της Γερμανίας.
Μια δήλωση υποταγής
Διαβάζουμε στο βιβλίο του πρώην αρχηγού των Γερμανικών Στρατιωτικών Μυστικών Υπηρεσιών, στρατηγού Γκερντ-Χέλμουτ Κομόσσα με τίτλο «Ο Γερμανικός Χάρτης».
Στο βιβλίο αυτό περιγράφει τις σχέσεις υποτέλειας που έχει η μεταπολεμική Γερμανία έναντι των ΗΠΑ «Η Μυστική Κρατική Συνθήκη της 21 Μαΐου 1949 (δεν πρέπει να συγχέεται με τον Βασικό Νόμο) κατατάχθηκε από την Γερμανική Υπηρεσία Πληροφοριών στην κατηγορία «αυστηρά απόρρητο». Στο έγγραφο αυτό καθορίστηκαν οριστικά οι βασικές επιφυλάξεις των νικητών για την κυριαρχία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας μέχρι το έτος 2099, κάτι το οποίο σήμερα κατά πάσα πιθανότητα δεν γνωρίζει σχεδόν κανείς. Η συμφωνία αυτή προέβλεπε ότι:
1. Ο κάθε καινούριος Καγκελάριος έχει υποχρέωση να υπογράψει με τις ΗΠΑ τη λεγόμενη Κάντσλερακτε, ένα απόρρητο έγγραφο, το περιεχόμενο του οποίου δεν γνωρίζει κανένας.
2. Οι ΗΠΑ θα ελέγχουν ολοκληρωτικά όλα τα Γερμανικά ΜΜΕ όπως: ραδιόφωνο, τηλεόραση, εφημερίδες, περιοδικά, τυπογραφεία και εκδόσεις και ακόμα τηλεφωνικές επικοινωνίες, το θέατρο, τον κινηματογράφο, την μουσική, τα εκπαιδευτικά προγράμματα κλπ μέχρι το…2099!
3. Όλα τα αποθέματα χρυσού θα φυλάσσονται στις ΗΠΑ, στα υπόγεια του FED!».
Θα μπορούσαν όλα τα παραπάνω να αμφισβητηθούν αν δεν υπήρχαν πολλοί παράγοντες που τα επιβεβαιώνουν και συγκεκριμένα:
α) Στις 14 Μαΐου 2009, η Zeit Online, φιλοξένησε μια σειρά άρθρων του πρώην υφυπουργού Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Βίλλυ Μπράντ (1969-1974) Έγκον Μπαρ ο οποίος όχι μόνο επιβεβαίωσε την Κάντσλερακτε αλλά αποκάλυπτε και το γεγονός της διαχρονικής εξάρτησης της πρώην Δυτικής Γερμανίας από τις ΗΠΑ.
β) Το μεγαλύτερο μέρος των αποθεμάτων χρυσού της Γερμανίας είναι αποθηκευμένο
στις ΗΠΑ, επίσης στην τράπεζα της Γαλλίας και στην Αγγλία. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα αποθέματα σε χρυσό της Γερμανίας είναι μετά από αυτά των ΗΠΑ τα μεγαλύτερα παγκοσμίως.
γ) Σε ότι αφορά στις επικοινωνίες όσα είδαν το φώς της δημοσιότητας με την υπόθεση Έντουαρντ Σνόουντεν αλλά και με τις παρακολουθήσεις των Γερμανών αξιωματούχων και όχι μόνο, από την Αμερικανική Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας (NSA) πιστοποιούν τα όσα αναφέραμε πιο πάνω.
δ) Όταν έγινε η ένωση της Γερμανίας, οι Σοβιετικοί απέσυραν τα στρατεύματά τους από το ανατολικό μέρος. Στο δυτικό όμως τμήμα εξακολουθούν να σταθμεύουν χιλιάδες Αμερικανικών στρατευμάτων, πράγμα που σημαίνει την συνέχιση της στρατιωτικής κατοχής της Γερμανίας με την χρηματική επιβάρυνση των Γερμανών.
ε) Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαδίμηρος Πούτιν σε συνέντευξή του σε Γερμανικό περιοδικό το 2012, μεταξύ άλλων είπε: «Η Γερμανία είναι υπό κατοχή, εξουσιαζόμενη από ξένο κράτος. Τον έλεγχο έχουν οι Αμερικάνοι. Η Γερμανική πολιτική ελίτ δεν είναι ελεύθερη. Το αποτέλεσμα: Το Βερολίνο δεν μπορεί να δράσει κατά τρόπο που πραγματικά θα ήταν προς όφελος της χώρας, σε αυτήν την περίπτωση. Η Γερμανία κυβερνάται προς το παρόν ενάντια στα συμφέροντά της».
Από τα παραπάνω αποδεικνύεται ότι η Γερμανία είναι υποτελής στην Αμερική, άρα έχει την σύμφωνη γνώμη της αν όχι την υπόδειξή της για ότι αυτή κάνει. Γι’ αυτό πολλοί αναρωτιούνται αν η Γερμανία είναι κράτος ή τράπεζα ή εταιρία αφού αντιμετωπίζει όλες τις χώρες σαν ανώνυμες εταιρίες και τις κυβερνήσεις σαν τους διαχειριστές μιας εταιρίας. Τα πάντα γυρίζουν γύρω από τους κανόνες της αγοράς και την ελευθερία του εμπορίου, τις εξαγωγές, την ανταγωνιστικότητα, τις τράπεζες, τα κέρδη, τα ελλείμματα, τα δάνεια, τα χρέη.
Το Ευρώ και η σκληρή πραγματικότητα
Όπως θα διαπιστώσατε διαβάζοντας το παραπάνω κείμενο οι Γερμανοί Πατριώτες είναι ενάντιοι στο Ευρώ και όχι μόνο γιατί μια εθνική οικονομία πρέπει να έχει εθνικό νόμισμα. Είτε με το υπάρχον Ευρώ είτε με το Μάρκο η οικονομία της Γερμανίας είναι παραγωγική συνεπώς όλοι οι Γερμανοί ωφελούνται εφ’ όσον ζουν σε ένα δυνατό οικονομικά κράτος. Αντίθετα στην Ελλάδα το κράτος δεν είναι μόνο αντιπαραγωγικό, είναι και παρασιτικό, συνεπώς το πρόβλημα δεν είναι το νόμισμα που έχουμε, δηλαδή οικονομικό, το πρόβλημα εδώ είναι αποκλειστικά πολιτικό, δεν υπάρχουν Πατριώτες πολιτικοί.
Μην ξεχνάτε ότι κάποτε Ευρώπη ήταν μόνο ο Ελλαδικός χώρος και η δραχμή το μέσον συναλλαγής, δηλαδή η δραχμή ήταν όπως σήμερα το Ευρώ.
Γιώργος Δημητρούλιας
