Η εξιστόρηση εντοπίζεται αποκλειστικά και μόνο στην δράση του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης κατά την περίοδο της 19ης Φεβρουάριου 1964 μέχρι της 15ης Ιουλίου 1965. Είναι ή περίοδος της δεύτερης Κυβερνήσεως της Ενώσεως Κέντρου με Πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Οσάκις όμως κατά την περίοδο αυτή σημειώθηκε προσωπική μου ανάμιξη σε πολίτικες ενέργειες ή -εξελίξεις, άσχετες με την αρμοδιότητα του Υπουργείου Αμύνης, επόμενο είναι όπως ή εξιστόρηση συμπεριλάβει και τις περιπτώσεις αυτές.
Οι λόγοι πού με παρακίνησαν να φέρω στην δημοσιότητα την δράση πού επέδειξε το Υπ. Αμύνης σε μια ταραχώδη και εκρηκτική περίοδο, κατά την οποίαν ό πόλεμος επανειλημμένα έφτυσε τα σύνορα της Ελλάδος, είναι τρεις. Ο πρώτος, γιατί υπάρχουν σοβαρά στοιχεία “πού ούτε περιέχονται ούτε εξηγούνται επαρκώς από τούς επίσημους φακέλλους και πού 0ά κινδύνευαν να παραμείνουν άγνωστα στους μεταγενέστερους. Ό δεύτερος, γιατί πιστεύω πώς αποτελεί εθνικό καθήκον ή πλήρης διαφώτιση των συγχρόνων για τα γεγονότα πού κατά ένα τρόπο επηρέασαν την ζωή τους, καθώς και για τα πρόσωπα πού διεδραμάτισαν ουσιώδη ρόλο στην διαμόρφωσή τους, ούτως ώστε να είναι σε θέση να σχηματίσουν ακριβή κρίση για πρόσωπα και πράγματα.
Και ο τρίτος λόγος, γιατί θα πρέπει να προβώ στην εξιστόρηση όσο ζουν ακόμα μερικοί από τούς πρωταγωνιστές για να υπάρξει ζώσα εκτίμηση της αντικειμενικότητας και της ακρίβειας της εξιστορήσεως. θα ξενίσει βέβαια ή καθυστέρηση της δημοσιεύσεως της εξιστορήσεως, αν και αρκετά αποσπάσματα της δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα «Ακρόπολις» τον Οκτώβριο τού 1974, καθώς και στο έργο τού Γ. Παπαγεωργίου «από την Ζυρίχη στον Αττίλα» το 1981. Ή καθυστέρηση όμως αυτή οφείλεται στο ότι για πολλούς λόγους δεν ήταν επιτετραμμένη ή αποκάλυψη ενωρίτερα εμπιστευτικών κρατικών εγγράφων.
Δεν είμαι εκείνος στον όποιον επιτρέπεται να κρίνει, αν αι υπηρεσίες πού προσέφερα ήταν καλές ή κακές, σημαντικές ή ασήμαντες. Εκείνο μόνο πού μπορώ να διακηρύξω είναι πώς, αν σε ορισμένες κρίσιμες ώρες ή ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα πού πανταχόθεν με περιέβαλε και αι παρορμητικές εκκλήσεις για στρατιωτική δράση, πού πιεστικά μου απευθυνόνταν, μου είχαν επηρεάσει την ψύχραιμη εκτίμηση για την αντιμετώπιση της καταστάσεως, αί σειρήνες του Συναγερμού και αι εκρήξεις των οβίδων θα είχαν διακόψει τον ειρηνικό ύπνο των Ελλήνων, χωρίς τούτο να ευρίσκεται στις προθέσεις ή στην πρωτοβουλία της Ελληνικής Κυβερνήσεως. Υπήρξε βεβαίως κατά την ιστορούμενη περίοδο και συγκεκριμένη περίπτωση, πού θα περιείχε κατόπιν ωρισμένης ενέργειας της Ελλ. Κυβερνήσεως την πιθανότητα της εκρήξεως πολέμου. Αλλά ή περίπτωση αυτή συνδέονταν με την ψυχρή εκτίμηση, την πρωτοβουλία και την απόφαση της Ελληνικής Κυβερνήσεως. Δέν επρόκειτο για εμπλοκή της Ελλάδος σε πόλεμο, πού θα συρόνταν παρά την θέλησή της, από πρωτοβουλίες ή από πολιτικούς υπολογισμούς άλλων, πού και δέν έφεραν την ευθύνη της τύχης τού Ελληνισμού.
