γράφει ο Δημήτριος Τσίκας
Πολιτικὸς Ἐπιστήμων – Διεθνολόγος
Οἱ Εὐρωεκλογὲς τελείωσαν καὶ ὅλοι μαζί, δημοσιογράφοι καὶ πολιτικοί, βγάζουν τὰ δικά τους συμπεράσματα περὶ τῶν ἀποτελεσμάτων καὶ τῶν συμπερασμάτων ποὺ ἔβγαλε ἡ κάλπη. Τὸ «φάντασμα τῆς ἀκροδεξιᾶς» πλανάται πάνω ἀπὸ τὴν Εὐρώπη καὶ προκαλεῖ τρόμο στὰ συστημικὰ ΜΜΕ, χωρὶς ὅμως νὰ γίνεται κουβέντα γιὰ τοὺς λόγους ποὺ στρέφουν τοὺς Εὐρωπαίους ψηφοφόρους πρὸς τὰ συντηρητικὰ καὶ πατριωτικὰ κόμματα.
Στὸ Βέλγιο ὁ πρωθυπουργὸς παραιτήθηκε καὶ πηγαίνουν σὲ ἐκλογές, στὴ Γαλλία ὁ Μακρὸν ἀνακοίνωσε βουλευτικὲς ἐκλογές, στὴ Γερμανία θὰ ζητηθεῖ ψῆφος ἐμπιστοσύνης στὴν κυβέρνηση, καὶ γενικῶς ἕνας ἄνεμος ἀλλαγῆς φυσάει στὴν Εὐρώπη. Καὶ τώρα θὰ φανεῖ ποιοὶ εἶναι πιστοὶ στὶς ἰδέες τους ἢ θὰ ξεπουληθοῦν μὲ τὴν πρώτη εὐκαιρία ποὺ θὰ τοὺς δώσει τὸ παντοδύναμο σύστημα. Ἤδη ἀκούγονται φῆμες σχετικὰ μὲ τὴν στήριξη τῆς Meloni στην Ursula von der Leyen, ἐνῷ γίνονται διεργασίες σὲ ὅλα τὰ Εὐρωπαϊκὰ κόμματα καὶ ὀμάδες ποὺ θέλουν νὰ ἀπορροφήσουν τὰ νεοεισερχόμενα κόμματα.
Ὅσον ἀφορᾶ τὴν Ἑλλάδα, τὰ συμπεράσματα τῆς κάλπης προκαλοῦν ἐπίσης ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον. Ἀναμφισβήτητα ὁ μεγάλος νικητὴς εἶναι ὁ Κυριάκος Βελόπουλος, ὁ ὁποῖος ὑπερδιπλασίασε τὰ ποσοστά του καὶ ἀναδείχτηκε ὡς ὁ μεγάλος ἠγέτης τοῦ συντηρητικοῦ ῥεύματος ποὺ δημιουργείται καὶ στὴν Ἑλλάδα. Ἀγγίζοντας τὸ 10%, δείχνει νὰ βάζει θεμέλια καὶ νὰ παίζει σημαντικὸ ῥόλο στὶς ζυμώσεις ποὺ θὰ γίνουν μέχρι τὶς ἐθνικὲς ἐκλογές. Μαζὶ ὅμως μὲ τὴν ἐπιβράβευση, ὁ Βελόπουλος παίρνει καὶ μεγάλη εὐθύνη πάνω του, ἀφοῦ τὸ ἐντυπωσιακὸ αὐτὸ ποσοστὸ τὸν καθιστᾶ καὶ βασικὸ παίκτη στὴ διαμόρφωση μιᾶς συμπαγοῦς συντηρητικῆς πτέρυγας ποὺ θὰ ἀναπληρώσει τὸ κενὸ σὲ αὐτὸ τὸ πολιτικὸ φάσμα. Θὰ δεχτεῖ σίγουρα πόλεμο, ἀλλὰ θὰ μπορέσει νὰ ἀποδείξει τὴν ἀξία του. Στὰ Εὐρωπαϊκὰ θέματα ὅμως δείχνει νὰ ἀνταποκρίνεται στὶς προκλήσεις, ἀφοῦ ὁ ἐκλεγμένος Εὐρωβουλευτὴς μὲ τὴν Ἑλληνικὴ Λύση, Ἐμμανουὴλ Φράγκος, εἶναι ἀπὸ τοὺς πιὸ δραστήριους Εὐρωβουλευτὲς καὶ χαίρει σεβασμοῦ ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τοῦ ECR.
Ἡ ἔκπληξη τῶν ἐκλογῶν ἦταν ἡ Λατινοπούλου, ἡ ὁποία κατάφερε νὰ παίξει ἔξυπνα τὸ παιχνίδι τῆς προεκλογικῆς προβολῆς καὶ νὰ ἀξιοποιήσει τὰ μέσα ποὺ διέθετε. Οἱ πολιτικοί της ἀντίπαλοι πολλάκις τὴν κατηγόρησαν σχετικὰ μὲ τὴν χρηματοδότηση τῆς προεκλογικῆς της ἐκστρατείας, ἀλλὰ αὐτὸ σὲ καμία περίπτωση δὲν μειώνει τὴν ἐπιτυχία της. Καὶ μόνο που κατάφερε νὰ κινητοποιήσει χρηματοδότες ποὺ πίστεψαν σὲ αὐτήν, δείχνει μία πολιτικὴ ἰκανότητα. Αὐτὸ ποὺ προξενεῖ ἐντύπωση εἶναι ἡ δήλωση τῆς Λατινοπούλου σχετικὰ μὲ τὴν ἔνταξή της στὸ ECR, στοὺ ὁποίου τὴν εὐρωομάδα ἤδη ἀνήκει ἡ Ἑλληνικὴ Λύση. Δὲν εἶναι σύνηθες σὲ ἕνα Εὐρωπαϊκὸ κόμμα νὰ ἐντάσσονται δύο κόμματα ἀπὸ τὴν ἴδια χώρα, ἀφοῦ κάλλιστα θὰ μπορούσαν νὰ συμμετέχουν στὶς ἐκλογὲς ὑπὸ τὸν ἴδιο σχηματισμό.
Ἐπίσης ἡ ΝΙΚΗ ἐπέτυχε αὔξηση τῶν ποσοστῶν της καὶ σημαντικὲς ἐπιτυχίες σὲ ἐκλογικὲς περιφέρειες, κυρίως τῆς βορείου Ἑλλάδος. Οἱ θέσεις τῆς ΝΙΚΗς στὰ ἐσωτερικὰ εἶναι σαφεῖς, ὅμως αὐτὸ δὲν συμβαίνει στὰ Εὐρωπαϊκὰ θέματα, ἀφοῦ δὲν ἔχει κάνει ξεκάθαρο σὲ ποιὰ εὐρωομάδα θὰ ἐνταχθεῖ. Ἀφήνουν μάλιστα τὸ ἐνδεχόμενο νὰ μείνουν ἐκτὸς ὁποιασδήποτε Εὐρωπαϊκῆς ὀμάδας, ὅπως δηλαδὴ πράττουν τὸ ΚΚΕ καὶ τὸ AfD. Μπορεῖ μὲν αὐτὴ ἡ στάση νὰ προσφέρει μία ἰδεολογικὴ αὐτοτέλεια, ἀλλὰ δὲν παράγει κάποιο οὐσιαστικὸ ἀποτέλεσμα. Περιμένουμε λοιπὸν νὰ δοῦμε τὶ στάση θὰ ἀκολουθήσει, δεδομένου μάλιστα ὅτι ὁ ἐκλεγμένος Εὐρωβουλευτὴς τῆς ΝΙΚΗς προέρχεται ἀπὸ τὸν χῶρο τῆς Show Biz.
Στὸ ἐπικοινωνιακὸ κόμμάτι κερδισμένο εἶναι καὶ τὸ ΚΚΕ, κι αὐτὸ διότι αὐξησε σημαντικὰ τὰ ποσοστά του. Πρόκειται ὅμως γιὰ ὀφθαλμαπάτη, ἀφοῦ σὲ ἀπόλυτους ἀριθμοὺς τὸ ΚΚΕ εἶναι σχεδὸν στὰ ἴδια ἐπίπεδα, καὶ λόγω τῆς μεγάλης ἀποχῆς φαίνεται σημαντικὰ ἀνεβασμένο. Ἐξάλλου δὲν εἶναι κρυφὸ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ ψηφοφόροι τοῦ ΚΚΕ δροῦν σὰν ὀπαδοί, κάτι ποὺ σὲ περιπτώσεις αὐξημένης ἀποχῆς ἔχει θετικὸ ἀντίκτυπο.
Οἱ χαμένοι τῆς ἐκλογικῆς ἀναμέτρησης εἶναι τὸ «δημοκρατικὸ τόξο», τὸ ὁποῖο πλήρωσε τὰ καραγκιοζιλίκια του: Ἡ ΝΔ ἔχασε τὸ συντηρητικὸ κοινό της, ἐνῷ ὁ ΣΥΡΙΖΑ καὶ τὸ ΠΑΣΟΚ δὲν ἐπωφελήθηκαν καθόλου ἀπὸ τὶς ἀπώλειες αὐτές. Στὴν οὐσία σχηματίστηκαν δύο τάσσεις, αὐτὴ τοῦ «δημοκρατικοῦ τόξου» ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, καὶ ἡ συντηρητικὴ πτέρυγα ποὺ ἰκανοποιεῖ τὴν παραδοσιακὴ κοινωνία ποὺ δὲν ἔχει σχέσεις ἐξάρτησης μὲ τὰ κόμματα ἐξουσίας.
Ἕνα ἀκόμα χαρακτηριστικὸ τῶν ἐκλογῶν εἶναι τὸ ξεφούσκωμα τῆς φούσκας Κασιδιάρη. Τὸ κόμμα τοῦ Ἐμφιετζόγλου κινήθηκε λίγο παραπάνω σὲ ἀπόλυτες ψήφους συγκριτικὰ μὲ τὶς περσινὲς ἐθνικὲς ἐκλογές, κάτι ποὺ δείχνει ὅτι οἱ ἀπανωτὲς λανθασμένες ἐπιλογὲς τοῦ Κασιδιάρη ἀπομάκρυναν τὸν κόσμο ἀπὸ τὸ ῥεύμα ποὺ ἐκφράζει.
Αὐτὸ ποὺ περιμένουμε νὰ δοῦμε εἶναι ἂν οἱ ἐσωτερικὲς ἀντιπαλότητες τῶν Ἑλληνικῶν συντηρητικῶν κομμάτων μεταφερθοῦν στὶς Βρυξέλλες, ἢ ἂν θὰ δείξουν ὠριμότητα καὶ ἐπιβιβαστοῦν στὸ ἄρμα τῆς νέας τάσης στὴν Εὐρώπη. Τὰ θετικὰ δείγματα ποὺ δείχνει ὁ Ἐμμανουὴλ Φράγκος τὴν τελευταία πενταετία ἀποτελοὺν παρακαταθήκη γιὰ τὸν Ἑλληνικὸ συντηρητισμό, καὶ ἐλπίζω μὲ 5πλάσιο ἀριθμὸ Εὐρωβουλευτῶν νὰ πενταπλασιαστεῖ καὶ ἡ δράση τῶν Ἑλλήνων συντηρητικῶν. Διότι, κακὰ τὰ ψέματα, μὲ Γεωργούλη καὶ Καϊλὴ μέχρι πρότινος, καὶ Αὐτιὰ καὶ Ἑλεονόρα Μελέτη στὴ νέα σύνθεση, δὲν ὑπάρχουν δικαιολογίες νὰ μὴν ἀναδειχτοὺν οἱ συντηρητικοὶ Εὐρωβουλευτὲς τῆς Ἑλλάδος.