Η εκλογική αναμέτρηση της 20ης Σεπτεμβρίου είχε σαν αποτέλεσμα να καμαρώσουμε νικητές, χαμένους, απογοητευμένους και κόμματα του χαβαλέ να εισέρχονται τελικώς στο μεγάλο μας Κυνοβούλιο!
Αναλύσεις και πίνακες ποσοστών δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα μας που κυκλοφορεί στα περίπτερα, αυτό που εγώ θέλω να θίξω είναι το αν μπορούν οι Έλληνες Εθνικιστές να στηρίζουν τις ελπίδες τους για ένα καλύτερο μέλλον σε κόμματα ή κομματίδια; Η απάντηση απλή δυστυχώς… ΟΧΙ.
Το χειρότερο όλων βέβαια είναι πως ακόμη κι αν κάποιος να το πίστευε αυτό , η πραγματικότητα τον διαψεύδει κατηγορηματικά. Τι κι αν ακούστηκαν Εθνικοί λόγοι στο Κοινοβούλιο , τι κι αν κατατέθηκαν ερωτήσεις και επερωτήσεις, άλλαξε κάτι; Καταφέραμε να επηρεάσουμε τη μάζα; μαζικοποιήσαμε τις θέσεις μας; το ερώτημα ρητορικό!
Πρέπει επιτέλους να απαλλαγούμε απ’ τα συμπλέγματα που μας προξένησε το παρελθόν του πολιτικού μας χώρου, κυρίως όμως πρέπει να απαλλαγούμε απ‘ το διαβολεμένο σύμπλεγμα της εσωστρέφειας που μας καθήλωσε και μας καθηλώνει ακόμη, αλλιώς θα περιέλθουμε σε μαρασμό.
Δε παίζει κανένα ρόλο αν φταίει ο Μιχαλολιάκος ή όχι, αν κάποιος άλλος θα τα κατάφερνε καλύτερα ή όχι, το μόνο που μετράει είναι πως οι συγκυρίες ήταν οι κατάλληλες για εκτόξευση των ποσοστών και δε συνέβη. Κάποιοι συναγωνιστές ίσως σκεφθούν ότι τέτοια ποσοστά δε μπορούσαν ούτε να τα φανταστούν παλαιότερα, αλλά με το χέρι στην καρδιά θα τους ζητήσω να απαντήσουν, στο απλό κι όμως τόσο σημαντικό για μια νέα αρχή στο χώρο μας ερώτημα…Τι άλλαξε; Σίγουρα πάντως δε μπορούμε να συνεχίσουμε με τα ίδια λάθη του παρελθόντος, δε μπορούμε να κάνουμε ίδια βήματα με παλαιότερα και να περιμένουμε διαφορετικό αποτέλεσμα, μόνο και μόνο επειδή άλλαξε ένα όνομα ή επειδή δημιουργήθηκε ένας νέος κομματικός σχηματισμός. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι απλό και χωρίζεται σε δύο μέρη:
Πρώτο μέρος και βασικότερο είναι η προσωπική επιμόρφωση και η εκπαίδευση της συνείδησης. Ο καθένας μας οφείλει να γνωρίζει την ιστορία του Έθνους μας τις αξίες και τα ιδανικά της Φυλής αλλά και να είναι έτοιμος να απαντήσει σε οποιοδήποτε φαιδρό ή μη ερώτημα των αντιπάλων μας. Το κυριότερο όμως είναι να εφαρμόζουμε τα ιδανικά και τις αξίες της ιδεολογίας μας στην καθημερινότητά μας. Σημαντικό ρόλο σ αυτή την προσπάθεια παίζουν τα μέσα του χώρου μας (ραδιόφωνο, εφημερίδες, εκπομπές) γι’ αυτό και επιβάλλεται η στήριξή μας σ’ αυτά.
Δεύτερο μέρος είναι η δημιουργία Εθνικιστικών πυρήνων ή η στήριξη προϋπαρχόντων, σε τοπικό επίπεδο. Με τη συναναστροφή των συναγωνιστών ενδυναμώνεται το προσωπικό αλλά και το κοινό φρόνημα. Στους πυρήνες αυτούς (ομάδες) μπορούν οι Εθνικιστές να ασχολούνται με ανταλλαγή απόψεων, βιβλίων αλλά και κοινών ενδιαφερόντων όπως αθλητισμός, προβολές ταινιών, ομιλίες κι ότι άλλο κρίνει κανείς ότι είναι απαραίτητο για τη βελτίωσή του ως άτομο αλλά κι ως ομάδα. Ένα χρήσιμο εργαλείο , που δυστυχώς δεν έχει χρησιμοποιηθεί ως τώρα, σε ικανοποιητικό βαθμό, είναι ο εθελοντισμός των ομάδων. Δεν πρέπει να θεωρούμε μονοπώλιο των αριστερών τον ανθρωπισμό και την προστασία της φύσης. Στοχευμένες εθνικές δράσεις μπορούν να γίνονται και να βοηθούν τον συνέλληνα (αιμοδοσία, οικονομική ενίσχυση, τρόφιμα και φάρμακα) αλλά και το περιβάλλον με το οποίο η Φυλή μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη.
Παραδείγματα τέτοιων πυρήνων υπάρχουν ήδη και με επιτυχημένη δράση και ανταπόκριση, αναζητήστε τα Δημιουργήστε τα.
Ας κάνουμε κάτι διαφορετικό για αρχή, αφήνοντας στην άκρη προσωπικές επιδιώξεις και αξιώματα, γιατί το δρόμο της πολιτικής τον δοκιμάζουμε χρόνια και είδαμε που μας κατάντησε… Να «αυνανιζόμαστε» (καλύπτουμε τις ανάγκες μας) πνευματικώς, με εκπομπές στο διαδίκτυο περασμένων δεκαετιών! Καλές και χρήσιμες, αναμφιβόλως, αλλά τίποτα περαιτέρω .
Ευριπίδης Ρηγόπουλος
