Συνεπής στις θέσεις του ο γνωστός μουσικοσυνθέτης, βουλευτής, υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου (του Μητσοτάκη), Μίκης Θεοδωράκης, να τάσσεται δηλαδή υπέρ της όποιας κυβέρνησης προκύπτει στην Ελλάδα, προέβη σε δηλώσεις υπέρ της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Είπε ότι «βλέπει θετικό το εκλογικό του ποσοστό και ότι έχει «παλέψει» πολλές φορές μαζί του για τα δικαιώματα του λαού μας και για την απελευθέρωση όπως δήλωσε, από τα δεσμά των ξένων». Είπε ακόμα ότι «θέλει την Εθνική Ανεξαρτησία που για την «Σπίθα», τον φορέα που δημιούργησε δηλαδή, «αποτελεί τον κύριο και βασικό στόχο».
Από συνέντευξη του Θεοδωράκη στην «Ελευθεροτυπία» το 2008…
«Είχε προηγηθεί η συμφιλίωση αριστεράς-δεξιάς με τις κυβερνήσεις Τζαννετάκη και Ζολώτα, η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου, μ’ εμένα απ’ έξω. Κι εκεί, το 1989, όταν ο Μητσοτάκης διεκδικούσε την πρωθυπουργία, αποφάσισα να τον ενισχύσω. Και τότε μου είπε ότι πρέπει να μπω στο υπουργικό συμβούλιο. Του είπα ότι αυτό είναι αδύνατο, αυτό τον καιρό γράφω μια όπερα, δουλεύω 18 ώρες το εικοσιτετράωρο, τι να πάω να κάνω; Γραφειοκρατία;»-Τελικά, όμως, ενδώσατε.
«Τελικά, μου λέει, “το βρήκα. Θα έχεις μια θέση επιτελική, θα γίνεις υπουργός Επικρατείας. Θα γίνει μια επιτροπή όπου θα είναι οι υπουργοί Πολιτισμού και Παιδείας και εγώ, αλλά εσύ θα έχεις τον πρώτο λόγο σε θέματα πολιτισμού και παιδείας” -και με έπεισε. Θα ήταν, πρόσθεσε, μια θέση τιμητική, αμέσως μετά τον πρωθυπουργό. Αν θυμάσαι, η κυβέρνηση εκείνη άργησε να συγκροτηθεί. Κάποια στιγμή με παίρνει νύχτα στο τηλέφωνο και μου λέει, “αύριο ορκιζόμαστε”. Πήγα εκεί μπροστά και περίμενα. Κι έρχεται η στιγμή να υπογράψουμε. Πρώτος ο Μητσοτάκης -λέω θα’ μαι αμέσως μετά. Αλλά ήταν άλλοι, όλοι οι άλλοι, και στο τέλος “κύριε Θεοδωράκη, η σειρά σας”, μου λέει ο γραμματέας. “Τι γίνεται;”, ρωτάω τον Μητσοτάκη. “Εγινε κάποιο λάθος”, μου λέει. “Σε μία βδομάδα θα τακτοποιηθεί”. Η βδομάδα κράτησε ένα χρόνο!».– Ωσπου παραιτηθήκατε. Τελικά, ο Μητσοτάκης σας ενέπαιξε;
«Δεν με ενέπαιξε, γιατί όχι μόνο ήθελε να μείνω και να γίνει αυτό που μου υποσχέθηκε, αλλά και να στελεχώσει τη Ν.Δ. με νομάρχες, γενικούς γραμματείς, ακόμα και υπουργούς από την αριστερά. Αλλά οι δυνάμεις οι αντίθετες ήταν μεγάλες, δεν μπορούσε να το κάνει».
Καλά ακούγονται όλα αυτά, αλλά τόσα χρόνια που στήριζε όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις οι οποίες πολλές φορές ήθελαν να αξιοποιήσουν την, .όντως γνωστή προσωπικότητά του στο εξωτερικό, δεν είχε αντιληφθεί τίποτε για τις καταστροφικές επιλογές που αυτές έκαναν για την χώρα με αποτέλεσμα να φτάσουμε σήμερα σε αυτό το σημείο; Αυτά τα κόμματα τα οποία κυβερνούσαν για 41 χρόνια δεν μας οδήγησαν στο Μνημόνιο με τις καταστροφικές επιλογές τους; Καλή είναι η αντίδραση, η αντίσταση και η ελπίδα, αλλά ακόμη καλύτερη είναι η αυτοκριτική, ποιος ξεχνά το «Καραμανλής ή Τανκς»;
