του Ευριπίδη Ρηγόπουλου
Από τις συνήθειες των μαθητών, κατά τις παλαιότερες εποχές, φαίνεται πως προέρχεται η γνωστή φράση «φτου κι απ’ την αρχή».
Στη βυζαντινή εποχή, αλλά κι αργότερα ως τα μέσα περίπου του 20ου αιώνα, οι μαθητές έγραφαν με κοντύλι, με μια γραφίδα φτιαγμένη από σχιστόλιθο πάνω σε μια μικρή πλάκα στο μέγεθος του σύγχρονου τετραδίου.
Πως συνδέεται αυτή η φράση με το χώρο όμως; Πολύ απλά, στον «μαύρο πίνακα» του λεγομένου χώρου φτύνουμε, σβήνουμε και ξαναγράφουμε από την αρχή όπως οι τότε μαθητές. Υπάρχει όμως μια ειδοποιός διαφορά σε σχέση με την διαδικασία που ακολουθούσαν οι μαθητές και αυτής που ακολουθούμε – ακολουθούν οι του χώρου, ευρύτερου και μη. Οι μαθητές έσβηναν για να ξαναγράψουν κάτι που θα ήταν καλύτερο – ομορφότερο, πληρέστερο, πιο καλλιγραφικό από το προηγούμενο. Εμείς φτύνουμε, σβήνουμε και ξαναγράφουμε τα ίδια και χειρότερα με πριν…
Αρκετά όμως με τις αλληγορίες, ας μιλήσουμε με γεγονότα για να καταλάβει, ακόμη και ο πλέον αδαής, την κατάντια της πολιτικής έκφρασης των ιδεών μας στην σημερινή Ελλάδα.
Από τη μια έχουμε μια Χρυσή Αυγή που φυλλορροεί από άποψη στελεχών, βουλευτών, μελών αλλά και υποδομών. Δεν χαιρεκακούμε, ούτε πανηγυρίζουμε, απλώς αναφέρουμε τα γεγονότα ως έχουν, που μακάρι να μην ήταν έτσι, αλλά δυστυχώς έτσι είναι. Ένα κόμμα, πρώην οργάνωση, που δεν κατάφερε να πείσει τους Έλληνες εθνικιστές, στις πιο δύσκολες εποχές για τον σύγχρονο Ελληνισμό, ότι μπορεί να αποτελέσει τον βασικό κορμό – ραχοκοκαλιά έκφρασης των ιδεών μας. Ευθύνες και παραλείψεις πολλές, αλλά αυτά ας τα βρουν οι ίδιοι.
Αποτέλεσμα όλων αυτών των λαθών, οι πρόσφατες αλλά και οι προγενέστερες αποχωρήσεις πρωτοκλασάτων βουλευτών – ευρωβουλευτών αλλά και στελεχών.
Από την άλλη έχουμε όλα εκείνα τα πρώην στελέχη – βουλευτές – ευρωβουλευτές να αφήνουν να εννοηθεί ότι θα κάνουν «κάτι», ότι θα δημιουργήσουν έναν φορέα – κόμμα – κάτι διαφορετικό, κάτι νέο για να «σώσουν» – ενώσουν τον χώρο. Δηλαδή μία από τα ίδια και χειρότερα ακόμη γιατί πλέον δεν είμαστε καν υπολογίσιμη δύναμη στην κοινωνία.
Και πάλι προσπάθειες χωρίς αποτέλεσμα
Άλλωστε, προ των ευρωεκλογών έγιναν, δυσανάλογα του κόσμου που έχουμε, πολλές προσπάθειες για να «σωθεί» ο χώρος και τα αποτελέσματα γνωστά. Τώρα τι έχει αλλάξει και οι συνθήκες θεωρούνται πιο κατάλληλες για τέτοια εγχειρήματα; Το μόνο που διαφέρει είναι η μη είσοδος της ΧΑ στην βουλή και επομένως η νομοτελειακά συρρίκνωσή της, αν όχι διάλυσή της. Άρα οι υποψήφιοι «μνηστήρες» – αρχηγοί του χώρου σκυλεύουν το πτώμα του χώρου τώρα που ο ισχυρότερος πόλος του βρίσκεται «πεσμένος στο καναβάτσο» της πολιτικής ζωής της χώρας.
Ακόμη να συνειδητοποιήσουν όλοι αυτοί οι «ταγοί» του εθνικισμού ότι ο κόσμος και η κοινωνία δεν επιθυμούν πλέον αυτές τις κινήσεις – κόμματα-φράξιες του πολιτικά απολιθωμένου παρελθόντος μας, αλλά αντιθέτως θέλουν κάτι νέο, κάτι διαφορετικό, κάτι σύγχρονο. Όχι ένα ακόμη κόμμα – κίνηση που θα έχει την ρητορική αλλά και πολιτική πρακτική του παρελθόντος ενδεδυμένη με ένα υποτιθέμενο νέο μανδύα. Έναν μανδύα του κάτι διαφορετικού αλλά στην ουσία του το ίδιο σαθρό με τα υπάρχοντα.
Απαιτούνται ιδέες προσιτές στην κοινωνία
Ο κόσμος χρειάζεται κάτι νέο, πρωτότυπο και έξυπνα στοχευμένο στην κοινωνία για να προπαγανδίσει τις ιδέες μας, κάτι το οποίο θα προσφέρει ουσιαστικό έργο και όχι φαινομενικά μόνον προς άγραν ψήφων, εδρών, επιδοτήσεων, μετακλητών και έμμισθων υπαλλήλων – στελεχών.
Ας το καταλάβουμε όλοι αυτό γιατί όσο πιο γρήγορα αποφασίσουμε να δούμε κατάματα την πραγματικότητα τόσο λιγότερες φορές θα σβήνουμε τον πίνακα για να ξαναγράψουμε κάτι χειρότερο και ασχημότερο από πριν.
Όσο πιο γρήγορα αποφασίσουμε να λειτουργήσουμε πιο έξυπνα και δραστικά, με στοχευμένες και απλές κινήσεις – δράσεις, τόσο πιο γρήγορα θα σταματήσουμε να φτύνουμε τον πίνακα και τις ιδέες μας που τις σέρνουμε στο βούρκο της κοινοβουλευτικής ονείρωξης των εκάστοτε «πατρώνων» – πολιτικών σωτήρων μας.
Γιατί αν δεν δράσουμε τώρα, στο τέλος δεν θα μας μείνει σάλιο ούτε για να φτύσουμε τον εαυτό μας στον καθρέπτη…
Η δική μας πρόταση
Επειδή πολλοί μας κατηγορούν ότι δεν προτείνουμε λύσεις – προτάσεις και μόνο κατηγορούμε – διαπιστώνουμε λάθη και παραλήψεις των άλλων (κάτι που δεν ισχύει φυσικά καθώς έχουμε γράψει και ανοίξει διάλογο για νέες προτάσεις) ορίστε και μια ρεαλιστική και εύκολη κίνηση για το άμεσο μέλλον. Στο μνημόσυνο για τον Ίωνα Δραγούμη ας μαζευτούν όλοι αυτοί οι «εθνοσωτήρες» με ελληνικές σημαίες και όχι κομματικά καπελώματα και ας μοιράσουν στις κοντινές στάσεις του μετρό αλλά και των λεωφορείων που βρίσκονται κοντά στη στήλη της βασιλίσσης Σοφίας μικρά και εύστοχα προπαγανδιστικά ενημερωτικά φυλλάδια για τη ζωή και το έργο του Ίωνα Δραγούμη. Ας φτιάξουν 50 – 100 καλαίσθητες και προπαγανδιστικές αφίσσες – πανό και ας τα αναρτήσουν εκείνη την ημέρα σε κομβικά σημεία. Αν δεν μπορούν να σκεφθούν κάτι εμπνευσμένο, ας απευθυνθούν σε εμάς, θα τους φτιάξουμε το δημιουργικό δωρεάν. Τόσο απλό, τόσο στοχευμένο και οικονομικότερο από μια κομματική συγκέντρωση σε κάποια αίθουσα ξενοδοχείου που θα είναι και άδεια φυσικά…
Εμείς πάντως θα είμαστε εκεί και φέτος, με ή χωρίς αυτούς!
