γράφει ο Γιώργος Μάστορας
Ο τουρκικός επεκτατισμός δεν είναι μια «παραξενιά» του Ερντογάν και οι συνεχείς απειλές δεν λέγονται για «εσωτερική κατανάλωση», όπως συχνά-πυκνά αρέσκονται να σχολιάζουν οι «στρουθοκάμηλοι» των Αθηνών. Η τουρκική ηγεσία έχει τον επεκτατισμό ως διαχρονική και μόνιμη εθνική στρατηγική και οργανώνει έτσι την κρατική υποδομή (στρατός, παραγωγή, διπλωματία), αλλά και την κοινωνία (ισλαμοεθνικισμός) ώστε να την προωθήσει. Είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη απόφαση να ενταχθεί το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» στα σχολικά εγχειρίδια, στα πλαίσια του νέου προγράμματος του υπουργείου Παιδείας με τίτλο «ο αιώνας της Τουρκίας». Ο επεκτατισμός διδάσκει τους μαθητές, δημιουργώντας το ιδεολογικό εκείνο υπόστρωμα που θα θρέφει τις μεγαλοκρατικές επιδιώξεις της Άγκυρας για τα επόμενα χρόνια.
Την ίδια στόχευση έχουν και οι προκλητικές δηλώσεις της τουρκικής ηγεσίας με αφορμή την επέτειο της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους οθωμανούς. Ο Ερντογάν έκανε αναφορές στα ιδανικά του έθνους που δεν μπορούν να γίνουν κατανοητά χωρίς την κατανόηση της σημασίας της «κατάκτησης» και προβάλλοντας τα «ιδανικά του κατακτητή» στο σήμερα είπε χαρακτηριστικά: «Σπάσαμε τις αλυσίδες της Αγίας Σοφίας και την ανοίξαμε πάλι εκπληρώντας την διαθήκη του Πορθητή». Και για όσους νομίζουν πως το αφήγημα αυτό αποτελεί μονοπώλιο του Ερντογάν του AKP, δεν έχει παρά να δει την φιέστα με τους γενίτσαρους που έστησε ο «κοσμικός» κεμαλιστής δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, και τους δικούς του ύμνους στον Πορθητή, μέρος αυτού του ιδιότυπου διαγωνισμού ανθελληνικής επεκτατικής ρητορικής μεταξύ ισλαμιστών και κεμαλιστών, που δεν επιτρέπει κανέναν εφησυχασμό για το μέλλον της, μετά τον Ερντογάν, Τουρκίας.