
Είναι… καλλιτέχνης ράπερ και έγινε γνωστός ελέω της βιομηχανίας της μουσικής και του θεάματος, που θέλει ανά τακτά χρονικά διαστήματα να τροφοδοτεί την νεολαία του δυτικού κόσμου με νέα «ταλέντα» και «ινδάλματα» και είναι λογικό αφού όλα τα προηγούμενα έχουν ημερομηνία λήξεως.
«Καλλιτεχνικό» του ψευδώνυμο είναι Sin boy και έγινε γνωστός ή καλύτερα τον έκαναν γνωστό από ένα τραγούδι το «mama», άλλωστε στις μέρες μας συνηθίζεται αυτό, έχουν μία-δύο «επιτυχίες» πριν δώσουν την θέση τους σε άλλον «αστέρα». Συντηρεί και αυτός τον θόρυβο γύρω από τον εαυτό του εκμεταλλευόμενος τα ΜΜΕ που τρέχουν να του πάρουν συνεντεύξεις μη τυχόν και στερηθούμε τις απόψεις του μεγάλου «καλλιτέχνη». Σε αυτές τονίζει την αλβανική καταγωγή του, πάλι καλά γιατί κάποιοι άλλοι στο ξεκίνημά τους την έκρυβαν ή παρουσίαζαν κάτι προς το εξωτικότερο, πλασάρει την απλότητά του λέγοντας ότι ψωνίζει από την λαϊκή αγορά και λέει ότι θέλει να κάνει την γλώσσα, προφανώς αυτήν που χρησιμοποιεί στα τραγούδια του, να διδάσκεται στα σχολεία.
Αυτό που κάνει εντύπωση είναι η εξήγηση που δίνει γιατί δεν θέλει να πάρει ελληνικό διαβατήριο, καθώς όπως λέει αγαπάει την Ελλάδα. Δεν θέλει ελληνικό διαβατήριο γιατί όπως ισχυρίζεται δεν θέλει να στρατευτεί, διότι θα του στερήσει χρόνο από την επαγγελματική του καριέρα και χρήματα, αλλά κυρίως, όπως λέει, θα στερήσει το κοινό από την παρουσία του, αυτό το τελευταίο ασχολίαστο. Σχολιάζει ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη και στην Αλβανία η στράτευση είναι εθελοντική ενώ εδώ ο καθένας πρέπει να αφήσει την καριέρα του για να στρατευτεί και αυτό θεωρεί ότι δημιουργεί ψυχολογικά προβλήματα και πιστεύει ότι είναι ψευτοδίλημμα για το αν θα πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στην πατρίδα ή στην επαγγελματική και προσωπική μας καριέρα.
Από την μεριά του είναι ευθύς, δεν δηλώνει αντιρρησίας συνειδήσεως ή οτιδήποτε άλλο, δεν θέλει να στρατευτεί για να μην χάσει χρήματα και για να μην μείνει πίσω η δουλειά του. Το όλο ζήτημα είναι το μοντέλο της κοινωνίας που προωθούν ορισμένοι και ποια η νοοτροπία και οι ιδέες όλων αυτών που επηρεάζουν την νεολαία.
Δεν μπορεί να θεωρείται, όπως δήλωσε, «αποκεφαλισμός» η θητεία, η υπεράσπιση της πατρίδας, ότι ιερότερο δηλαδή έχει ο άνθρωπος. Υπάρχει ανάγκη προβολής σωστών προτύπων ώστε η ελληνική νεολαία να αρχίσει να σκέπτεται και πάλι εθνικά.