Σαν σήμερα στις 30 Μαρτίου 1952 εκτελέστηκε στο στρατόπεδο του Γουδί ο καταδικασθείς εις θάνατο για κατασκοπεία υπέρ της Σοβιετικής Ένωσης ο Νίκος Μπελογιάννης μαζί με τρεις ακόμη συνεργούς του τον Δημήτρη Μπάτση, τον Νίκο Καλλούμενο και τον Ηλία Αργυριάδη, χάρη δόθηκε στην Έλλη Παππά επειδή ήταν έγκυος στο παιδί του Μπελογιάννη και στον Τάκη Λαζαρίδη λόγω του νεαρού της ηλικίας του. Ο Μπελογιάννης είναι ο άνθρωπος σύμβολο για τους αριστερούς και έχει σχεδόν θεοποιηθεί, αλλά και οι «Δεξιοί» συνοδοιπόροι των κομμουνιστών μόνον θετικά σχόλια έχουν γι’ αυτόν. Αγάλματά του έχουν στηθεί, δρόμοι, πλατείες και χωριά έχουν πάρει το όνομά του, όπως αυτό στην Ουγγαρία όπου ο πρόεδρος «πατριωτικού» κόμματος στο παρελθόν έκανε δωρεά κάποιων χιλιάδων ευρώ.
Ας δούμε όμως ποιος πραγματικά ήταν ο Νίκος Μπελογιάννης. Ήταν ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ και του ΕΛΑΣ. Το 1943 δραπέτευσε από το νοσοκομείο «Σωτηρία» όπου νοσηλεύονταν κρατούμενος από τον γερμανικό στρατό και εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ Πελοποννήσου. Διορίστηκε Πολιτικός Επίτροπος και Διαφωτιστής στην περιοχή της Αχαΐας και αργότερα ολόκληρης της Πελοποννήσου. Όταν κατέβηκε στη περιοχή ο Βελουχιώτης οι δυο τους ήταν στενοί συνεργάτες.
Στον συμμοριτοπόλεμο διετέλεσε Πολιτικός Επίτροπος της 10ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ. Μετά την ήττα των συμμοριτών το 1949 το έσκασε και εγκαταστάθηκε στην Πολωνία σαν πολιτικός πρόσφυγας.
Δίκες για κατασκοπεία και καταδίκη σε θάνατο
Επέστρεψε στην Ελλάδα με το ψευδώνυμο Ερρίκος Πανόζ, αλλά συνελήφθη και δικάστηκε με την κατηγορία της συμμετοχής στο ΚΚΕ που τότε είχε κηρυχθεί εγκληματική οργάνωση και για κατασκοπεία υπέρ της Σοβιετικής Ένωσης. Η πρώτη δίκη του άρχισε στις 19 Οκτωβρίου του 1951 και τελείωσε στις 16 Νοεμβρίου του ίδιου έτους. Εξεδόθησαν δώδεκα θανατικές καταδίκες, ανάμεσα σε αυτές και για τον Μπελογιάννη. Να σημειωθεί εδώ ότι στην σύνθεση του Στρατοδικείου συμμετείχε ως έκτακτος Στρατοδίκης ο μετέπειτα ηγέτης της 21ης Απριλίου Γεώργιος Παπαδόπουλος ο οποίος μειοψήφησε, δηλαδή ήταν εναντίον της θανατικής καταδίκης των κατηγορουμένων. Ο πρωθυπουργός Νικόλαος Πλαστήρας δήλωσε ότι οι αποφάσεις δεν θα εκτελεσθούν αλλά λόγω των παράνομων ασυρμάτων που βρέθηκαν στις περιοχές της Γλυφάδας και της Καλλιθέας ο Μπελογιάννης παραπέμπεται μαζί με τους συνεργάτες του εκ νέου σε δίκη με την κατηγορία της κατασκοπίας.
Η δίκη ξεκινά στις 15 Φεβρουαρίου 1952 στο Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών και τελειώνει την 1η Μαρτίου του ίδιου έτους με θανατικές καταδίκες για όλους. Η σύνθεση αποτελούνταν τώρα από τακτικούς δικαστές, δεν υπήρχε Παπαδόπουλος για να τον σώσει. Παρά τις πιέσεις που δέχτηκε από κύκλους του εσωτερικού και του εξωτερικού, ακόμα και ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων παρενέβη υπέρ της μη εκτέλεσης, όπως και ο Σαρλ ντε Γκολ, η κυβέρνηση Πλαστήρα δεν κάμφθηκε και τα ξημερώματα της Κυριακής 30 Μαρτίου 1952 οι τέσσερις μελλοθάνατοι εκτός από την Παππά και τον Λαζαρίδη που τους δόθηκε χάρη μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο του Γουδί όπου και εκτελέστηκαν.
Δεν τους εκτέλεσε κάποια δεξιά η «χουντική» κυβέρνηση αλλά μία κυβέρνηση του Κέντρου (σχετικά μπορείτε να διαβάσετε στην συνέντευξη του αείμνηστου Χρήστου Πασαλάρη στον «Ελεύθερο Κόσμο» που κυκλοφορεί σήμερα) , άλλωστε είναι γνωστό ιστορικά ότι οι Κεντρώοι πολιτικοί, Ελευθέριος Βενιζέλος, Θεμιστοκλής Σοφούλης, Νικόλαος Πλαστήρας, Γεώργιος Παπανδρέου και άλλοι ήταν απηνείς διώκτες των κομμουνιστών.
Να σημειώσουμε ότι όταν έγινε το έγκλημα στην Πηγάδα του Μελιγαλά όπου σφαγιάστηκαν από τους συμμορίτες του Άρη Βελουχιώτη αδιακρίτως γυναικόπαιδα, ακόμη και βρέφη, ο Μπελογιάννης ήταν Πολιτικός Επίτροπος του ΕΛΑΣ, δηλαδή ανώτερος του Βελουχιώτη και θα μπορούσε να αποτρέψει την σφαγή, κάποιοι μάλιστα εικάζουν ότι αυτός έδωσε την εντολή, κάτι που φυσικά δεν έχει αποδειχτεί.
Φυσικά και οι δύο έπεσαν μετά από αυτό στην δυσμένεια των άγγλων γιατί σύμφωνα με μαρτυρίες είχε συμφωνηθεί ότι θα εκτελούνταν 60-100 άτομα με την κατηγορία της συμμετοχής στα Τάγματα Ασφαλείας, αλλά οι συμμορίτες ξεκλήρισαν το χωριό.
Όσο για το ότι έμεινε γνωστός με το προσωνύμιο «ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» θα πούμε ότι αυτό εξυπηρετεί την προπαγάνδα και μόνον του ΚΚΕ. Υπάρχουν μαρτυρίες, σοβαρές μάλιστα που μας λένε ότι το γαρύφαλλο που κρατούσε κατά την διάρκεια της δίκης ήταν λευκό ή ροζ σύμφωνα και με άρθρο του ellinika-hoaxes.
Ο γιος του Νίκος Μπελογιάννης μας λέει ότι ήταν άσπρο ή ροζ, ο Τούρκος ποιητής Ναζίμ Χικμέτ στο ποίημά του για τον Μπελογιάννη «ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» κάνει λόγο για άσπρο γαρύφαλλο, υπέρ αυτού τάσσεται και ο δημοσιογράφος Δημήτρης Λυμπερόπουλος που ήταν παρών στην δίκη.
Το κόκκινο όμως εξυπηρετεί την προπαγάνδα του ΚΚΕ, για να δούμε ο ΣΥΡΙΖΑ θα εκμεταλλευτεί την «πάσα» μας για το ροζ χρώμα ,ώστε να τον πάρει από το ΚΚΕ και να τον κατατάξει στους δικούς του «ήρωες»;
