3 Απριλίου 1770, γεννιέται στο Ραμαβούνι Μεσσηνίας ένα αγόρι.
Ο παππούς του αγοριού μαθαίνει τα νέα για τη γέννηση του αγοριού του και λέει: Αυτό το παιδί, θα μεγαλώσει, θα παντρευτεί, θα κάνει παιδιά και εγγόνια αλλά και πάλι λευτεριά δεν θα δούμε.
Το ορεινό Λιμποβίσι, απείχε περίπου 3 ώρες δρόμου μέχρι τη Τριπολιτσά, στην οποία πήγαινε ο μικρός τότε Θεόδωρος για να πουλήσει ξύλα.
Μια μέρα καθώς ξεκινούσε η πορεία του για τη Τρίπολη, το κάρο του γλύστρησε κατα λασπωμένα νερά που πετάχτηκαν λέρωσαν τα ρούχα κάποιου Τούρκου. Ο Τούρκος εξοργισμένος δέρνει τον μικρό Θοδωρή. Το αγόρι μετά τον ξυλοδαρμό του ένιωσε ταπείνωση αλλά και οργή. Ορκίστηκε να κάνει τα πάντα για την ελευθερία της πατρίδας του αλλά και ότι δεν θα ξαναπατήσει το πόδι του στη Τριπολιτσά, όσο εκείνη είναι σκλαβωμένη.
Όρκο τον οποίο και τήρησε.
Οι διώξεις των κλεφτών του Μωριά, αναγκάζουν τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και την οικογένειά του να καταφύγουν στα Επτάνησα, συγκεκριμένα στη Ζάκυνθο.
Εκεί εργάζεται ως κρεοπώλης, και με τα χρήματα που εξοικονομεί, φροντίζει να μορφώσει τα δυο μεγαλύτερα παιδιά του, τον Πάνο και τον Γενναίο, κοντά στον σπουδαίο δάσκαλο και ποιητή Αντώνιο Μαρτελάο.
Στη Ζάκυνθο επίσης το 1809 γνωρίζεται με τον Ριχάρδο Τσωρτς, ο Κολοκοτρώνης γίνεται λοχαγός και που απονείμεται και η γνωστή στολή με την κόκκινη περικεφαλαία και τις ορειχάλκινες επωμίδες.
Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και άρχισε να ασχολείται εντόνως με τη προετοιμασία της Εξεγέρσεως στη Πελοπόννησο.
Σχεδόν αμέσως μετά την έναρξη του Αγώνα, φάνηκε η ιδιοφυία του Κολοκοτρώνη τόσο σε στρατιωτικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Μάχες όπως αυτή στα Δερβενάκια, η απελευθέρωση της Τριπολιτσάς, η μάχη της Γράνας, η μάχη στο Βαλτέτσι κτλ αλλά και η δράση του για την αντιμετώπιση της εκστρατείας του Ιμπραήμ, ανέδειξαν τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη σε μια από τις ηγετικές μορφές του Αγώνα. Όπως ήταν επόμενο, η αίγλη του, ενόχλησε πολλούς, ο οποίοι έφτασαν στο σημείο να τον φυλακίσουν.
Αλλά και σε πολιτικό επίπεδο ήταν ιδιαιτέρως δραστήριος. Έκανε τα πάντα ώστε οι Επαναστάτες να μη χαρακτηριστούν “καρμπονάροι” και ο αγώνας χαρακτηριστεί ταξικός.
Ένθερμος υποστηρικτής του Ιωάννου Καποδίστρια και ένας από αυτούς που δέχτηκε ενθουσιωδώς την εκλογή του Όθωνα.
Όπως είναι λογικό, όταν ένας τόσο σπουδαίος άνδρας, με μεγάλη επιρροή και που δεν φοβάται να εκφράσει τη γνώμη και τις διαφωνίες του, να έχει και πολλούς εχθρούς.
Αν και σε όλη τη διάρκεια της δράσης του οι διαφωνίες και οι προστριβές που είχε ήταν έντονες, αποκορύφωμα ήταν η δίκη του με τη κατηγορία της εσχάτης προδοσίας για την οποία καταδικάστηκε σε θάνατο.
Η ποινή του δεν εκτελέστηκε και ο Όθων μόλις ενηλιώθηκε του έδωσε χάρη, ονομάστηκε στρατηγός και είχε στενή επαφή με τον βασιλιά ως σύμβουλος της Επικρατείας. Η αίγλη του Κολοκοτρώνη δεν μπορούσε να σβήσει και η αγάπη του για την Ελλάδα και τους νέους φάνηκε στη παροιμοιώδη ομιλία του στη Πνύκα.
Πριν πεθάνει, πρόλαβε και υπαγόρευσε στον Γεώργιο Τερτσέτη τα απομνημονεύματά του τα οποία κυκλοφόρησαν με τον τίτλο “Διήγισις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836”.
Στις 4 Φεβρουαρίου 1843 ο Κολοκοτρώνης παρίσταται σε βασιλικό χορό στα ανάκτορα.
Επιστρέφει στο σπίτι του όπου νιώθει έντονη αδιαθεσία. Γνωρίζοντας ότι η ζωή του τελειώνει, καλεί την οικογένειά του και τους δίνει την ευχή του.
Ο θάνατος του Κολοκοτρώνει δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ετάφη με τη στολή του αντιστρατήγου, δίπλα του υπήρχαν οι επωμίδες του, ο θώρακας, η περικεφαλαία και το σπαθί που είχε κατά την αρχή της Επαναστάσεως. Κάτω από τα τσαρούχια αυτού του μεγάλου πολεμιστή τοποθετήθηκε η τουρκική σημαία.
