Το σημερινό πολιτικό κατεστημένο του κοινοβουλευτισμού συνηθίζει να εκθειάζει γενικώς τους αρχαίους μας φιλοσόφους, αλλά δεν αναφέρεται ποτέ στις πολιτειακές τους απόψεις. Αυτό συμβαίνει είτε επειδή υπάρχει παχουλή άγνοια γι’ αυτές είτε επειδή υπάρχει η πολιτική σκοπιμότητα αποκρύψεώς τους, καθώς όλοι οι Έλληνες φιλόσοφοι δεν πίστευαν στην αρχαία δημοκρατία. Είναι τραγελαφικό το γεγονός ότι εμφανίζονται κορδωμένοι μπροστά στους τηλεοπτικούς φακούς και εξάρουν την αθηναϊκή δημοκρατία, η οποία ως γνωστόν είχε χιλιάδες δούλους, γυναίκες που δεν ψήφιζαν και βουλευτές που κληρώνονταν.
Στο παρόν άρθρο θα αναφερθούμε συνοπτικώς στους τρεις ογκόλιθους της ελληνικής φιλοσοφίας, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Ο Σωκράτης λοιπόν υπήρξε θύμα της θαυμαστής αθηναϊκής δημοκρατίας, διότι την κατέκρινε. Ο μέγιστος των φιλοσόφων πίστευε στους επαΐοντες, δηλαδή ότι πρέπει να κυβερνούν αυτοί οι οποίοι είναι εξειδικευμένοι στην τέχνη/επιστήμη της πολιτικής. Στον διάλογο του με τον Αλκιβιάδη παρομοιάζει την πόλη με το πλοίο και αναφέρει πως αν ο κυβερνήτης του πλοίου δεν έχει ορθή σκέψη και αρετή θα οδηγήσει το πλοίο στην καταστροφή. Επίσης συμβούλευε τον Αλκιβιάδη να περιφρονεί το πλήθος, διότι αυτό αποτελείται από ανθρώπους που είναι κατώτεροι πνευματικά από αυτόν.
Ο Πλάτων είναι επίσης αντιδημοκράτης και μάλιστα κατέτασσε την Δημοκρατία στο προτελευταίο από τα χειρότερα πολιτεύματα. Χείριστο θεωρούσε την τυραννία και το καλύτερο την Αριστοκρατία. Στην περίφημη πολιτεία του αυτοί που άρχουν είναι οι φιλόσοφοι. Κατόπιν ακολουθούν οι φύλακες (αυτοί δηλαδή που εποπτεύουν για την εφαρμογή των νόμων των φιλοσόφων) και τέλος οι δημιουργοί που είναι ο απλός λαός. Ο φιλόσοφος θεωρούσε πως η Δημοκρατία είναι ισοπεδωτική και εξισώνει τους ενάρετους πολίτες με τους κατώτερους. Χαρακτηριστικά αναφέρει στην Πολιτεία: «[…] η Δημοκρατία και ως φαίνεται, μπορεί να είναι ευχάριστο καθεστώς και αναρχικό και πολυποίκιλο αφού προσφέρει όμοια την ισότητα σε ίσους και ανίσους».
Αντιδημοκρατικές απόψεις όμως, συναντάμε και στον Αριστοτέλη, ο οποίος θεωρούσε πως τρία ήταν τα ορθά πολιτεύματα:
α) Βασιλεία β) Αριστοκρατία γ) Πολιτεία.
Ως παρεκτροπές αυτών των πολιτευμάτων ανέφερε τα ακόλουθα πολιτεύματα: α) Μοναρχία β) Ολιγαρχία γ) Δημοκρατία. Δηλαδή ο φιλόσοφος πιστεύει ότι η Δημοκρατία είναι η παρεκτροπή του ορθού πολιτεύματος της Πολιτείας και αυτό διότι στην Δημοκρατία την εξουσία την ασκούν πολλοί αλλά όχι για το γενικό καλό, αλλά για το καλό των πολλών. Έτσι αφήνουν αδικημένους τους λίγους, τους οποίους και απομυζούν οι πολλοί. Επιπρόσθετα ο Αριστοτέλης ήταν αυτός που όρισε το πολίτευμα της Αριστοκρατίας ως αυτό που άρχουν οι άριστοι κατά την απόλυτη αρετή άνδρες
Ο ίδιος θεωρούσε πως το καλύτερο πολίτευμα είναι το μέσο πολίτευμα, δηλαδή αυτό στο οποίο η μεσαία τάξη είναι τέτοια που μπορεί να απορροφά τους κραδασμούς της πλούσιας και της φτωχής τάξεως. Συμπλήρωνε όμως, ότι αυτό το πολίτευμα δεν μπορούσε να εφαρμοστεί ούτε σε καθεστώς Oλιγαρχίας ούτε σε καθεστώς Δημοκρατίας. Πίστευε στην αξία των ενάρετων πολιτών και για αυτό υποστήριζε πως: «Διότι θα αδικηθούν καταφώρως εάν θεωρηθούν άξιοι να απολαύσουν τα ίσα προς τους άλλους πολίτες, καίτοι είναι τόσο πολύ άνισοι (ανώτεροι) κατά την αρετή και την πολιτική ικανότητα εν σχέσει προς τους άλλους πολίτες Διότι ο τοιούτου είδους πολίτης είναι φυσικό να είναι ως εις θεός εν μέσω ανθρώπων».
Είναι λοιπόν καιρός να κατανοήσουμε πως οι Έλληνες μεγαλούργησαν με αντιδημοκρατικά πολιτεύματα και πως οι αρχαίοι μας φιλόσοφοι για τους οποίους είμαστε τόσο υπερήφανοι καταδίκαζαν την αρχαία δημοκρατία.
Ας βαδίσουμε λοιπόν στις πολιτειακές τους αντιλήψεις για να βγούμε από το αδιέξοδο του αγγλικού κοινοβουλευτισμού. Σε μια τέτοια λογική συνδυασμού αρχαιοελληνικών θεσμών και καποδιστριακού πολιτεύματος δομώ την πολιτειακή μου πρόταση, στο βιβλίο μου Αριστοκρατία. Αγωνιστείτε για την αλλαγή του πολιτεύματος, υπάρχει και η Αριστοκρατία.
Γεώργιος Καραμαδούκης
