Ο Ε. Renan έλεγε πως η ζώσα και διαρκής ενότητα της ομαδικής ζωής είναι το Έθνος. Το Έθνος λοιπόν είναι η συμφωνία που κάνει ένας λαός να ζήσει ενωμένος και να αντιμετωπίσει τα κοινά πεπρωμένα του. Ο πολιτειολόγος Δημήτριος Βεζανής, έδωσε την πλέον ορθή και πληρέστερη έννοια τι είναι Έθνος. «Έθνος λέγεται λαός, τα μέλη του οποίου συνδέονται μεταξύ τους δι’ ειδικού δεσμού φύσεως ηθικής και προνομιακής συνισταμένου : α) εις κοινότητα γλώσσης, β) εις κοινότητα θρησκείας, γ) εις κοινότητα παραδόσεων και ιστορίας, πηγάζοντοςείτε από κοινήνκαταγωγήν, είτε από κοινήνιστορίαν και καταλήγοντος εις την αίσθησιν μιας κοινής ιστορικής αποστολής. Ήτοι η προέλευσης του εθνικού θεσμού είναι τριττή: α) κοινή καταγωγή, β) κοινή ιστορία, γ) συνδρομή αμφοτέρων».
Ο Εθνικισμός είναι η δυναμική προσπάθεια που διαμορφώνει το μέλλον ενός λαού, προς την ιδέα της πατρίδος διότι τα μέλη ενός Έθνους έχουν την αυτή συνείδηση και βούληση. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι κληρονόμοι ενδόξου ιστορίας, ιερών παρακαταθηκών, παραδόσεων και είναι υποχρεωμένοι να τα παραδώσουν αναλλοίωτα στους απογόνους τους. Οι παραδόσεις ενός Έθνους δεν είναι απλά ήθη και έθιμα, είναι αξίες, ιδέες και πόθοι που αναζητούν πραγματοποίηση, θεμελιώνοντας δύο μεγάλες αρετές, τη δικαιοσύνη και την αγάπη που εκφράζονται μέσα από τη Μεγάλη Ιδέα, η οποία περιέχει το στοιχείο της εθνικής ολοκληρώσεως. Οι Εθνικιστές είναι οι Μύσται της Μεγάλης Ιδέας.
Για το λόγο αυτό έναντι του ατομικού συμφέροντος προτάσσουν το εθνικό, θυσιαζόμενοι εάν οι περιστάσεις το απαιτήσουν και πάνω από κάθε συμφέρον και συναίσθημα, θέτουν την ιδέα της πατρίδος. Ο μέγας φιλόσοφος Σωκράτης έθεσε την μοναδικότητα της πατρίδος μέσω της θεότητας του αρχαίου ελληνικού πνεύματος: «…και σέβεσθαι δει και μάλλον υπείκειν και θωπαύειν πατρίδα χαλαιπένουσα ή πατέρα και ή πείθειν ή ποιείν ά άν κελεύη και πάσχειν εάν τι προστάττηπαθείνησυχίαν άγοντα, εάν τε τύπτεσθαι, εάν τε δείσθαι, εάν τε εις πόλεμον άγητρωθησόμενονή αποθούμενον, ποιητέον ταύτα και το δίκαιον ούτως έχει και ουχί υπεικτέον ουδέ αναχωρητέον ουδέ λειπτέον την τάξιν, αλλά και εν πολέμω και εν δικαστηρίω και πανταχού ποιητέονάάνκελεύη ή πόλις και πατρίς…(Κρίτων 51β).*
Για τους μεγαλοαστούς η περιουσία, η σταδιοδρομία, η απόκτηση προσωπικών αγαθών, υπερτερούν έναντι της Μεγάλης Ιδέας. Με αυτή την πίστη όμως οι λαοί όχι μόνο δεν μπορούν να προοδεύσουν αλλά δεν μπορούν να έχουν μέλλον. Η ιστορία τους θα είναι ένα σκοτεινό παρελθόν και ένα πολύ άσχημο παρόν και επομένως κατά την παρατήρηση του Δημητρίου Βεζανή, θα πρέπει, να αισθάνεσαι ότι ανήκεις στο γένος σου και πρέπει συνεχώς να προσπαθείς προκειμένου να φανείς αντάξιος του λαού σου και της ιστορίας του.Αυτή είναι ουσιαστικά και η θεμελιώδης αρχή, η κοσμοθεωρία του Εθνικισμού και οι Εθνικιστές θα πρέπει να έχουν ως αρχή όχι το άρπαξε για να ζήσεις, αλλά δημιούργησε για να ζήσεις.
Ο Εθνικισμός πιστεύει στην πνευματική εργασία, αλλά παράλληλα εκτιμά και την αξία του μόχθου της χειρωνακτικής εργασίας. Προτεραιότητα του είναι η βελτίωση του ατομικού εισοδήματος του λαού και οι κοινές ανάγκες του καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια για την καταπολέμηση της φτώχιας, παράδειγμα, τα μέτρα που έλαβαν ο Ι. Μεταξά και ο Γ. Παπαδόπουλος υπέρ των ασθενέστερων εισοδηματικά και κοινωνικά τάξεων του λαού. Αυτό είναι και το ανθρωπιστικό στοιχείο του Εθνικισμού. Όσα αναφέρθηκαν μέχρι τώρα αλλά και άλλα πολλά, αποτελούν τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ Εθνικισμού και καπιταλισμού, είτε αυτός είναι δημοκρατικός είτε είναι προλεταριακός δηλαδή κομμουνιστικός.
Ο Εθνικισμός ως αναφορά την εξωτερική πολιτική έχει σαν βάση την εθνική, πνευματική και οικονομική ολοκλήρωση του Έθνους. Στον Ιμπεριαλισμό προτεραιότητα είναι το οικονομικό κέρδος και οι φιλελευθερο-δημοκρατικές κενολογίες, ενώ για την αριστερά η παγκοσμιοποίηση, η κατάργηση των Εθνικών Κρατών και η δημιουργία αταξικών κοινωνιών με αριστερές πάντα ιδεοληψίες, θέσεις εντελώς αντίθετες του Εθνικισμού. Στην Ελλάδα η αποστολή των Εθνικιστών και το περιεχόμενο της ιδεολογίας τους, είναι αυτό που συνέλαβε ο Περικλής Γιαννόπουλος και μορφοποίησε ο Δημήτριος Βεζανής.
α) Αφύπνιση του Έθνους. Προσπάθεια να εύρη το Έθνος συνείδηση εαυτού και της αποστολή του.
β) Δημιουργία ενός μεγάλου Ελληνικού Κράτους, το οποίο θα περιλαμβάνει όλους τους Έλληνες και όλα τα Ελληνικά εδάφη.
γ) Προς τα έξω ακτινοβολία του Ελληνισμού.
Αυτό ακριβώς ήταν και το υπόβαθρο του Γ΄ Ελληνικού Πολιτισμού, που θεμελιώθηκε από τον εθνικό ηγέτη Ι. Μεταξά και των συνεργατών του, αλλά είχε την ατυχία να μη συνεχιστεί λόγω του πολέμου και αργότερα με την επιβολή του δημοκρατικού καθεστώτος. Αυτό λοιπόν ας είναι και το χρέος των σημερινών Ελλήνων Εθνικιστών κατά των αντιπάλων τους, που είναι οι διεφθαρμένοιπλουτοκράτες και οι μειοδότες κομμουνιστές όλων των αποχρώσεων.
Νίκος Παπαγεωργίου
*απόδοση: Σου διέφυγε επίσης ότι περισσότερο πρέπει να σεβόμαστε και να υπακούμε και να δείχνουμε την αγάπη μας στην πατρίδα μας όταν βρίσκεται σε δύσκολη θέση παρά στον πατέρα μας και ή να την πείθουμε ότι κάνει λάθος ή να πράττουμε αυτά που ζητάει-και αν διατάζει να υποστούμε κάτι να το υφιστάμεθα αδιαμαρτύρητα, είτε διατάζει να μας κτυπήσουν ή να μας βάλλουν φυλακή είτε μας στέλνει στον πόλεμο, για να τραυματιστούμε ή να πεθάνουμε; Εμείς πρέπει και είναι δίκαιο να τα εκτελούμε αυτά και δεν πρέπει ούτε να υποχωρούμε ούτε να κάνουμε πίσω ούτε να εγκαταλείπουμε τη θέση μας στη διάταξη της μάχης, αλλά και στον πόλεμο και στο δικαστήριο και παντούνα κάνουμε αυτό που ζητάει η πόλη και η πατρίδα.
