O Γεώργιος Γρίβας Διγενής μία από τις ηρωικότερες του Ελληνισμού γεννήθηκε στο χωριό Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου στις 23 Μαΐου 1898. Ήταν ο δεύτερος μετά τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη που αναδείχτηκε Άξιον Τέκνον της Πατρίδος. Συμμετείχε σε όλους τους Εθνικούς Αγώνες από την Μικρασιατική εκστρατεία με αποκορύφωμα τον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο της οποίας ήταν ο Γενικός Στρατιωτικός Αρχηγός. Συνετέλεσε επίσης τα μέγιστα στο να κρατηθεί η Αθήνα ελεύθερη κατά την κομμουνιστική ανταρσία τον Δεκέμβριο του 1944 ως Ηγέτης της «Χ». Ο Διγενής του Έθνους απεβίωσε στις 27 Ιανουαρίου 1974 στις 13:45 στο παλιό του κρησφύγετο στην Λεμεσό από καρδιακή προσβολή. Η μοίρα του επεφύλασσε την ίδια τύχη με όλους τους μεγάλους του Έθνους, πέθανε καταδιωκόμενος από που ίδιο το κράτος που αυτός ελευθέρωσε.
Ότι και να γράψουμε στις δύο σελίδες του αφιερώματός μας για τον Διγενή θα είναι ελάχιστο γι’ αυτόν τον λόγο αλλά και για να διαπιστώσετε την αγάπη του κόσμου στο πρόσωπό του δημοσιεύουμε ένα ιστορικό ντοκουμέντο από τις εκδηλώσεις κατά την επιστροφή του στην Αθήνα.
Ο λαός επεφύλαξε υποδοχή Ήρωα στον Γρίβα
Η ημέρα της επιστροφής του Διγενή στην Αθήνα, στις 17 Μαρτίου του 1959, έμεινε μοναδική στα χρονικά της πρωτεύουσας. Ελάχιστοι πήγαν στις δουλειές τους. Όλοι ξεχύθηκαν στους δρόμους. Τόσο κόσμο, είχε να δει η Αθήνα, από τον καιρό που υπεδέχθη ο λαός τον Βασιλέα Γεώργιος τον Β΄, όταν επέστρεψε μετά την απελευθέρωση.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι οι Αθηναίοι επληροφορήθησαν την άφιξη του Διγενή, μόνον αργά το μεσημέρι από τα παραρτήματα των εφημερίδων και τις ραδιοφωνικές εκπομπές.
Αμέσως, κύματα κόσμου ξεκίνησαν για την λεωφόρο Συγγρού, για την Πύλη του Ανδριανού και την Πλατεία Συντάγματος μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη, ενώ όσοι είχαν μέσο κατευθύνθηκαν στο αεροδρόμια.
Εκεί, στο Ελληνικό, υπήρχε κοσμοπλημμύρα. Το βασιλικό περίπτερο του Αερολιμένος, ήταν γεμάτο. Από τους πρώτους, κατέφθασαν η σύζυγος του Αρχηγού, η Κική Γρίβα με τον πατέρα της και συγγενείς. Λίγο αργότερα, έφθασαν ο Αρχιεπίσκοπος Θεόκλητος, οι υπουργοί Αβέρωφ, Τσάτσος και Θέμελης, οι πολιτικοί αρχηγοί Γεώργιος Παπανδρέου και Θεόδωρος Τουρκοβασίλης, ο δήμαρχος Αθηναίων Παυσανίας Κατσώτας, οι αρχηγοί ΓΕΣ και ΓΕΑ Σειραδάκης και Μαργαρίτης, εθναρχικοί σύμβουλοι και δημοσιογράφοι.
Από τον «πύργο ελέγχου πτήσεων», οι αξιωματικοί ενημέρωναν τον αρχηγόν του ΕΑ για την πτήση της Ντακότα» που έφερε τον Διγενή και την ακολουθία του.
Μέσα στο περίπτερο, η σύζυγος του Διγενή Κική, ήταν το επίκεντρον των παρευρισκομένων. Όλοι την χαιρετούσαν και υπέβαλαν τα σέβη τους. Οι δημοσιογράφοι της ζητούσαν κάποια δήλωση. Εκείνη με τρεμάμενη φωνή, είπε:
-Είμαι συγκινημένη. Τα άλλα θα σας τα πει ο άνδρας μου…
Έξω από το βασιλικό περίπτερο, οι αστυνομικοί υπό την καθοδήγησιν του Διευθυντού της Αστυνομίας Αθηνών Θεοδ. Ρακιντζή, είχαν σχηματίσει ζώνες, ενώ άγημα της Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας και η μπάντα, είχαν παραταχθεί.
Στις 2.25 τρία «Ντακότα» διέγραψαν κύκλους στον αττικό ουρανό. Σιγά – σιγά χαμήλωναν, και κατόπιν προσγειώθηκαν. Την ίδια ώρα, μια ιαχή διέσχιζε τον αέρα: – Έρχεται! Έρχεται!
Απλώθηκε σιγή. Όλα τα μάτια στράφηκαν προς την πόρτα της «Ντακότα», ενώ η σύζυγος και οι επίσημοι είχαν πλησιάσει προς το αεροπλάνο.
Και τότε, στην έξοδο του αεροσκάφους εμφανίσθηκε ο θρυλικός Διγενής, ενώ χιλιάδες «φλάς» άστραφταν και κινηματογραφικά συνεργεία – ελληνικά και ξένα – απαθανάτιζαν τις σκηνές. Ο Γρίβας φορούσε χακί. Ένα μπερέ μπεζ με κεντημένα ασπρογάλαζα τα αρχικά της πατριωτικής οργανώσεως. Ήταν ντυμένος με χοντρό πουλόβερ και περισκελίδα χακί με μπότες. Από τους ώμους τους κρεμόταν χιαστί η θήκη με τα κυάλια, το περίστροφο και μια μικρή μπαλάσκα με σφαίρες. Και τότε, ένα μυριόστομο «Ζήτω» τον υποδέχθηκε!
Με σβελτάδα νέου, ο Γρίβας πήδηξε στην γη και έπεσε στην αγκαλιά της γυναίκας του, που έκλαιγε με λύγμους. Εκείνος με δυσκολία συγκρατούσε τα δάκρυά του, και την κράτησε στοργικά από τους ώμους. Η μουσική επαιάνιζε εμβατήρια, και το απόσπασμα των σμηνιτών επαρουσίαζε όπλα. Ο Διγενής, συμπραστατούμενος από τους ταξιάρχους Θεοδοσίδη και Παρίση, προχώρησε προς το παρατεταγμένο τιμητικό απόσπασμα. Ο επί κεφαλής αξιωματικός του έδωσε αναφορά και επηκολούθησε επιθεώρησις με τον Γρίβα να χαιρετά στρατιωτικά. Τα μάτια του έλαμπαν, φαινόταν ανήσυχος και κουρασμένος. Μετά την επιθεώρηση, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόκλητος και ο δήμαρχος Κατσώτας, τον προσεφώνησαν. Ύστερα απήντησεν ο αρχηγός της ΕΟΚΑ. Η προφορά του παλλόταν από συγκίνηση. Ήταν όλο πατριωτική φλόγα. Εξέφρασε την λύπη του, γιατί ο δυνάστης δεν του επέτρεψε να γονατίσει στους τάφους των ηρώων του αγώνος, προσκυνητής του μεγαλείου της θυσίας των. Κατόπιν, έβγαλε από την τσέπη του λίγο χώμα από την Κύπρο, «χώμα ζυμωμένο με το αίμα» αυτών που έγραψαν τα νέα Αρκάδια, τις νέες Θερμοπύλες, τα νέα Δερβενάκια» και το έδωσε στον δήμαρχο Κατσώτα, τονίζοντας:
– Φυλάξατέ το. Είναι δεσμός της Κύπρου, με την μητέρα Ελλάδα…
Τα λόγια του εκαλύφθησαν από ουρανομηκείς ζητωκραυγές. Με ζωηρά βήματα επεβιβάσθη στην ανοιχτή «Κάντιλλακ» μαζί με την σύζυγό του, τον αντιστράτηγο Παπαρρόδου και τους παλαιούς συνεργάτες του συνταγματάρχες Όμηρο Παπαδόπουλο και Μ. Ασημακόπουλο.
Ο κάθοδος στην Αθήνα, ήταν μια ανεπανάληπτη υποδοχή εθνικού ήρωος. Για πολλές ημέρες, το σπίτι του στο Θησείο στην οδό Νηλέως, ήταν πολιορκημένο από ξένους δημοσιογράφους και οπερατέρ, που περίμεναν υπομονετικά να καταγράψουν όλες του τις κινήσεις.
Την πρώτη ημέρα που επέστρεψε, μετά την επίσημη μεγαλειώδη υποδοχή, η οδός Νηλέως, ήταν κυριολεκτικά περικυκλωμένη από δημοσιογράφους αλλά και από απλούς πολίτες που ήθελαν να τον δουν από κοντά.Χλωμός, συγκινημένος, με πρόσωπο σκαμμένο από τις κακουχίες ενός σκληρού πολέμου, αλλά και με μάτια που ακτινοβολούσαν, ο Γρίβας μπήκε με κόπο στο σπίτι του. Όλα ήταν ίδια, όπως τα είχε αφήσει πριν τεσσεράμισυ χρόνια, για να ριχτεί στην περιπέτεια της ΕΟΚΑ.
