«Η Ελλάς από της 4ης Αυγούστου έγινε κράτος αντικομμουνιστικό, κράτος αντικοινοβουλευτικό, κράτος ολοκληρωτικό, κράτος με βάση αγροτική και εργατική και κατά συνέπειαν κράτος αντιπλουτοκρατικό. Δεν έχει βέβαια κόμμα ιδιαίτερο να κυβερνά. Αλλά κόμμα είναι όλος ο λαός, εκτός από τους αδιόρθωτους κομμουνιστάς και τους αντιδραστικούς παλαιοκομματικούς»
Ιωάννης Μεταξάς
Σήμερα που η εργατική τάξη κυριολεκτικά δυστυχεί από τα «έργα» της Μεταπολίτευσης, είναι επιβεβλημένο να γνωρίζουμε ποιοι ήταν οι ηγέτες που ενδιαφέρθηκαν πραγματικά για την εργατική τάξη. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο πρώτος Έλληνας ηγέτης που ενδιαφέρθηκε πραγματικά για τον Έλληνα εργάτη ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς, η ιστορία βρίθει μαρτυριών για το προσωπικό του ενδιαφέρων για τις ανάγκες των ανθρώπων της παραγωγής και του μόχθου, ενδιαφέρθηκε όχι θεωρητικά αλλά πραγματικά αφού δεν έχανε ευκαιρία να επισκεφτεί ο ίδιος τα εργοστάσια και τους διάφορους χώρους εργασίας προκειμένου να διαπιστώσει «ιδίοις όμμασι» τα προβλήματα και τις ανάγκες των εργατών ώστε να δώσει και τις κατάλληλες λύσεις. Επί διακυβερνήσεώς του έγιναν οι πρώτες σοβαρές κινήσεις προς αυτήν την κατεύθυνση: Ελήφθη μέριμνα για την πρόληψη των εργατικών ατυχημάτων, θεσπίστηκε το οκτάωρο, δημιουργήθηκε το ΙΚΑ, καθιερώθηκε η Κυριακή ως αργία, δημιουργήθηκε η Εργατική Εστία και άλλα πολλά όπως η ρύθμιση των εργασιακών και μισθολογικών όρων μέσα από θεσμοθετημένες συμφωνίες. Έτσι ο Έλληνας εργάτης έπαψε να είναι έρμαιο τόσο στα χέρια των πλουτοκρατών όσο και των κομμουνιστών οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση τους προσεταίριζαν με απώτερο σκοπό να τους χρησιμοποιήσουν μετά σαν όργανα στα αντεθνικά σχέδιά τους.
Όπως ήταν φυσικό ο ελληνικός λαός ανταπέδωσε την αγάπη αυτήν του εθνικού κυβερνήτη και αυτό φαίνεται και από τις εκδηλώσεις λατρείας προς το πρόσωπό του.
